Blog Menno: Taal maakt nog meer kapot dan geweld
Blog van MennoGepubliceerd: 4 days ago
| 
|
Vivian van Leeuwen is haar lerarenopleiding Nederlands aan het afronden. Ze heeft lichamelijke beperkingen. Lees haar eerder verschenen blogs.
Na vijf jaren vol zenuwslopende tentamens, duizelingwekkende colleges, tijdrovende projecten en lange schooldagen had ik vorige week mijn allerlaatste lessen. Het moment waar ik al zo lang naar uitkeek, is aangebroken.
Het voelde best raar om voor het laatst in een lokaal te zitten en college te volgen. En ik zal het gaan missen. Maar er zijn ook dingen waar ik probleemloos afscheid van kan nemen, want het hogeschoolleven is echt niet alleen maar rozengeur en maneschijn. En het is best lekker om daar eens goed om te glunderen.
Met stip op één als het gaat om dingen die me gestolen kunnen worden aan de HR: de soms hoogst onhandige roosters, de vele roosterwijzigingen, de slechte communicatie wat betreft afwezige docenten, de late bekendmakingen van de roosters… de momenten dat ik al onderweg was naar school of zelfs al in het lokaal zat en er vervolgens achter kwam dat de les niet doorging, ga ik beslist niet missen.
De liftstoringen ga ik niet missen. En het samendrommen met mensen die eigenlijk bést de trap kunnen nemen, ga ik al helemáál niet missen.
Ik zal het ook niet missen om groepsprojecten te doen met medestudenten die minder gemotiveerd zijn dan ik en die ik achter de broek moet (blijven!) zitten.
Ik zal het niet missen om me te ergeren aan medestudenten die op hun telefoon zitten… not my circus, not my monkeys, maar toch.
Ik zal het totáál niet missen om me door veel te onduidelijke studiehandleidingen heen te moeten ploeteren en nog veel minder ga ik het missen om vreselijk lang te wachten op feedback en cijfers.
Het geklungel met digiborden en computers ga ik niet missen. Het oncomfortabel zitten in de benauwde collegezaal ga ik niet missen.
Het kopen van boeken die niet nodig blijken te zijn, ga ik niet missen.
Het uitzitten van de presentielijst ga ik niet missen.
Het zoeken naar een lokaal in de ongelofelijk onlogische gebouwinrichting ga ik zeer zeker niet missen.
Ik ga het niet missen om les te krijgen van docenten die niet zo heel goed zijn in lesgeven of die zelf niet precies weten waar ze het nou eigenlijk over hebben.
Ik ga het niet missen om met geen mogelijkheid een werkplek te vinden tijdens hogeschoolprimetime en ik ga het absoluut niet missen om precies in de spits naar school of naar huis te gaan.
Ik ga de onhandige werking van N@Tschool niet missen.
En de soms behoorlijk onprettige luchtjes in gangen of lokalen al evenmin.
Ik ga het niet missen dat colleges uitlopen of veel te vroeg klaar zijn, dat deuren die open horen te zijn opeens dicht zijn en dat er gerookt wordt op plekken waar duidelijk níet gerookt mag worden.
Ach, er is genoeg wat ik wél ga missen. Maar klaagblogs veel leuker dan positieve, zoetsappige blogs, nietwaar?
Wat voor mij nu aanbreekt, is een periode van thuis studeren, de laatste werkstukken schrijven en dan aan de onvermijdelijke scriptie. De laatste lessen worden dus nog niet gevolgd door een diploma en een spetterende afstudeerceremonie, maar wél door de voldoening van het bij elkaar sprokkelen van de laatste studiepunten, in mijn eigen tijd en ruimte.
De redactie waardeert het als je onder je eigen naam reageert.
Lees hier alle details over onze spelregels.
Ik ga je blogs over het onderwijs missen! Heel veel succes met afstuderen gewenst.
Nou doei.
“Ik zal het ook niet missen om groepsprojecten te doen met medestudenten die minder gemotiveerd zijn dan ik en die ik achter de broek moet (blijven!) zitten.”
Oh boy, succes gewenst als je straks het werkveld ingaat 😉
Gelukkig ben ik niet de enige die een groot deel van deze frustraties al jaren ervaart. Vooral de organisatorische issues van de HR (die 4+ jaren geleden al meermalen zijn aangekaart) had men allang kunnen oplossen: communicatie, roosters, ICT voorzieningen, gedateerde modulewijzers, ga zo maar door. Het is allemaal niet zo lastig, want het wordt wel bijgewerkt, maar te laat of onjuist. Je vraagt je haast af waar of naar wie al dat geld ieder jaar naar toe gaat…
@William, gelukkig laat het werkveld het vaak wel toe om niet functionerende of ongemotiveerde mensen er uit te knikkeren. Overplaatsen naar een andere afdeling, waarna ze later alsnog zelf uit frustratie opstappen komt gelukkig ook voor. Het aanpakken van studenten die soms wel 3 jaar lang meeliften en die medestudenten alleen maar tot last zijn in projectgroepen, wiens verantwoording is dat eigenlijk? Als je dit als gemotiveerde student aangeeft bij de begeleidend docent wordt het gewoon afgedaan met een waarschuwing, nog een waarschuwing, nog een waarschuwing, totdat de spaarkaart van de modulewijzer vol is. En dan? Dan mag diegene gewoon in de projectgroep blijven, omdat het anders zielig is. Krijgt misschien wel een lager cijfer, maar toch.
Maar goed, eind goed al goed; we komen er uiteindelijk allemaal wel, ook de meelifters.
Veel succes met je afstudeerscriptie, Vivian!
Beste Vivian,
Ik ga jouw mooie, inspirerende verhalen over het onderwijs ook missen.
Heel veel succes met afstuderen en in je verdere loopbaan!
@Jeroen, goed dat je zo optimistisch bent over hoe dat soort dingen verlopen, maar mijn ervaring is dat incompetente collega’s niet zomaar eruit “geknikkerd” worden, soms wel, maar lang niet altijd. Zeker niet als er al sprake is van een vaste contract, of in gevallen waarbij er een tekort is aan personeel.
Fijn om over zaken te lezen die zeer herkenbaar zijn en jammer dat het zo vaak zo onprofessioneel aan toe gaat op de HR