Na op stage allerlei zwangeren te hebben gezien, buiken te hebben gevoeld en een aantal kinderen te hebben aangepakt, is het tijd voor de eindbeoordeling. Nu krijg je die eindbeoordeling bij de studie verloskunde niet van je stageplek, maar van docenten van de opleiding. Je portfolio vul je met je beste situatiebeschrijvingen. Hierin beschrijf je, onderbouwd met de meest recente literatuur, welke diagnose je stelde, welk beleid je voerde en hoe je de zorg afstemde op de cliënt. Uiteindelijk verdedig je je portfolio in een pittig gesprek.

Het schrijven van zo’n portfolio is echter een hele rollercoaster…

De weg naar boven – Relaaaaxt, tijd zat nog
Die deadline is nog ver weg dus eerst optimaal genieten van mijn stage. Geen stress, dat is mijn voornemen van dit jaar. Meer leuke dingen doen. Genieten van het studentenleven. Duidelijker mijn grenzen aangeven. I can do this!

Over het hoogste punt heen – Waarom maakt iedereen interessante casussen mee, behalve ik?
Die student maakt een niet vorderende uitdrijving mee, een ander een interessante zorgvraag buiten de richtlijn. En ik dan? Heel leuk hoor, al die kinderen die binnen vijf persweeën geboren worden, maar hoe laat ik hiermee ooit mijn niveau zien? Hallo interessante casussen, kom nu maar tevoorschijn.

De eerste looping – Handtekeningenverzamelactie 3.0
Dacht je dat je in Disneyland Resort Paris fanatiek was met het verzamelen van de handtekeningen van al je favoriete karakters, dat is niets in vergelijking met wat je nu moet doen. Jammer dat verloskundigen en andere stagebegeleiders niet zo lief en knuffelbaar zijn als de pluche beesten in het Franse pretpark, maar eerlijk, nooit eerder deed je zó veel moeite voor een slordige krabbel. Op elke pagina alsjeblieft. Ja, daar ook. Met je naam en functie. Ja, bedankt. Nee, geen feedback? Nou, oké dan. Bedankt hè!

Tweede heuveltje op – Dit wordt een tien!
Oh my, kijk dit bewijs! Met die situatie én die reflectie kan dit portfolio niet meer stuk. Dit kan niet anders dan een voldoende worden. Wat zeg ik? Een voldoende? Dit wordt een tien!!

Superdiep dal, handjes omhoog! – Help, komt competentie 6 wel voldoende aan bod?
Dat je hier midden in de nacht van wakker schrikt, is niet heel handig. Inderdaad, je bewijzen zijn al ondertekend en die deadline is al over een aantal dagen. Zucht. Oké. Dit wordt geen 10. Een zes is ook oké. Wanneer is die herkansing ook al weer?

Met een scherpe bocht de laatste kurkentrekker in – Reflecteren, controleren en eindeloos corrigeren
Tevreden zijn, wat is dat? Eerst mijn situatiebeschrijvingen of eerst m’n eigen inbreng? Wat zouden ze het leukst vinden om te lezen? Kak, die ene reflectie moet ook nog. Opschieten, zo komt het natuurlijk nooit af… Ja, het is goed zo. Nee, die zin moet toch anders. ZUCHT.

En remmen maar – KLAAR!
Na een ruime anderhalve uur slaap in de nacht voor de deadline, ruzie met het scanapparaat op school en vier keer je schoolpas opwaarderen omdat het printen is mislukt (enkelzijdig, dubbelzijdig, paginanummering… het is ook lastig), is het dan eindelijk gelukt. Om slechts enkele minuten voor 12.00 uur trek je een laatste sprint naar de vierde verdieping om te zorgen dat jouw grote map ergens op die wankelende stapel blijft balanceren. KLAAR!

Op naar het pittige gesprek.