‘Ik zat samen met mijn moeder gezellig op de bank naar Linda’s Zomerweek te kijken toen Giovanni van Bronckhorst (oud-voetballer en coach van Feyenoord, red.) in de show vertelde over S.V. GIO. Een foundation waarmee hij kinderen met een leerachterstand probeert te helpen. Ik was toen net aan het nadenken over een stage en S.V. GIO sloot eigenlijk best wel aan bij mijn opleiding. Ik heb meteen gebeld en gelukkig hadden ze plek. Alles viel goed samen’, vertelt de vierdejaarsstudent én Feyenoord-fan.

Mitchell groeide op in de buurt van het Feyenoordstadion. Toen zijn ouders scheidden, verhuisde hij met zijn moeder naar Rotterdam-Zuid. Eén keer betrad hij het heilige gras van De Kuip. Mitchell: ‘Ik voetbalde in de F-jes en toen mochten we met de spelers van Feyenoord het veld oplopen. Ik liep toen naast Patrick Paauwe en heb nog nooit zulk kippenvel gehad.’ Het maakte veel indruk op Mitchell. ‘Daardoor heb ik altijd gedacht dat ik hier ooit terecht wilde komen.’

‘Ik kwam bij de opleiding social work uit, omdat ik mensen wilde helpen’

Mitchell: ‘Ik heb vmbo-tl gedaan en daarna even helemaal niks. Ik wist niet wat ik wilde, maar er was ook niet iemand die mij een bepaalde richting op duwde. Niemand zei dat ik weer naar school moest.’ Hij hing op straat, maar het gevoel dat hij zich niet ontwikkelde, knaagde toch aan hem: ‘Toen ik drieëntwintig was, voelde ik dat ik toch echt wat moest gaan doen. Via een communicatieopleiding op mbo-niveau kwam ik bij de opleiding social work uit, omdat ik mensen wilde helpen. Ik heb namelijk een zwak voor mensen die soms wat ondersteuning of net dat ene duwtje nodig hebben. Dat komt ook, omdat mijn stiefbroertje gehandicapt is vanwege zuurstoftekort tijdens zijn geboorte.’

S.V. GIO is een naschools sport- en onderwijstraject van achttien weken voor kinderen uit groep 7 en 8. Mitchell begeleidt een aantal van hen als coach. De scholieren komen naar De Kuip om te leren en te sporten. Het is de bedoeling dat ze net als een topsporter aan hun persoonlijke ontwikkeling werken. Mitchell: ‘Feyenoord is een heel goed middel om de aandacht van kinderen te krijgen. Als ze bijvoorbeeld moeten leren de oppervlakte uit te rekenen, laten we ze de oppervlakte van het veld in De Kuip uitrekenen. We gebruiken Feyenoord om ze, in dit geval, te leren rekenen. Dat vind ik prachtig.’

‘Ik vond het echt bijzonder om te zien wat voor effect hij heeft op kinderen’

Aan het begin van het traject ontmoetten de kinderen Giovanni van Bronckhorst tijdens een bijeenkomst en dat maakte grote indruk. Mitchell: ‘Ik vond het echt bijzonder om te zien wat voor effect hij heeft op kinderen. Dat is bijna niet uit te leggen. Alleen al door hem te zien, raken ze gemotiveerd. Hij hoeft maar gedag te zeggen en daarmee kan hij al een verandering teweeg brengen. Hij komt echt dichtbij hen, en ik vind het heel speciaal dat hij dat elke keer weer doet.’

Ieder kind verdient de kans om de beste versie van zichzelf te worden, is het motto van de stichting. De kinderen krijgen niet alleen extra les in rekenen of lezen, het kweken van zelfvertrouwen speelt ook een belangrijke rol. Mitchell: ‘De eerste drie weken gaan ze boksen. Elke les wordt er een doel afgesproken. Dat kan zijn: geconcentreerd blijven, de sparringpartner in de ogen blijven aankijken of goed de dekking hoog houden. Als dat lukt, zorgen die kleine overwinningen voor zelfvertrouwen. Als ze hun doel hebben behaald, zeggen we wat ze goed hebben gedaan en dan zie je zo’n kind echt opbloeien.’

‘Ik leer veel over mezelf, soms moet ik meer compassie tonen’

De lessen waarin ze werken aan hun zelfvertrouwen duren ongeveer twee uur, daarna volgt de theorie. ‘Spelling, rekenen of begrijpend lezen. Dat wordt verdeeld over twintig weken zodat ze een beetje van alles krijgen, in combinatie met sport.’ De kinderen leren niet alleen van Mitchell, Mitchell leert ook van hen. ‘Een kind is een soort spiegel: de manier waarop ik reageer, zo reageert een kind ook terug. Ik leer daardoor veel over mijzelf. Ik kan heel direct zijn, maar bij sommige kinderen werkt dat niet. Dat besef heb ik nu en daar ben ik aan gaan werken. Soms moet ik meer compassie en empathie tonen.’

Mitchell had vroeger zelf ook best graag in zo’n traject gezeten, zegt hij uiteindelijk: ‘Als ik vroeger meer hulp had gehad op de basisschool of de middelbare school, dan denk ik dat ik veel eerder was gekomen waar ik nu ben.’ Toch is hij ook wel blij hoe het gegaan is. Zijn levenservaring komt goed van pas tijdens zijn stage. ‘Ik heb net iets meer ervaring dan iemand die van de havo komt. Niks ten nadele van de havo, maar ik denk dat ik iets beter begrijp waar sommige kinderen vandaan komen.’

Tekst en foto: Wietse Pottjewijd