In Amerika volg ik les op de universiteit, maar het lesniveau is zo goed als hetzelfde als op de hogeschool. Wat wel echt verschilt, is de schoolsheid. Hier checkt bijna niemand tijdens de les even zijn mobiel. Bijna niemand praat met elkaar en het is superstil. Aantekeningen worden op papier gemaakt in plaats van op de laptop en aanwezigheid is verplicht voor alle lessen.

De stilte tijdens de lessen en het gebrek aan WhatsApp en Instagram tijdens de les is wennen, maar eerlijk gezegd heel goed voor de concentratie. De docenten zijn zeer behulpzaam en reageren snel op je e-mails. Ze proberen zelfs altijd binnen 24 uur te reageren. Op de hogeschool duurt dat nog weleens langer.

Ook is er veel service op de university en de campus. Mijn laptop is kapot, maar dat heeft gelukkig weinig consequenties voor mijn studievoortgang. In de klas staat een kast met heel veel laptops waar je gebruik van mag maken.

De campus is groot en groen. Ik slaap ook op de campus en ben in vijf tot tien minuten in het klaslokaal. Tussen de lessen door kan ik lekker even naar huis. Er is ook een grote kantine en een aparte ruimte waar je elke maandag en donderdag gratis eten kan halen. Daar maak ik als exchange student goed gebruik van, want het leven is hier al duur genoeg.

Ook zijn er veel verenigingen. Van aparte studentenverenigingen voor vrouwen (sororities) en mannen (fraternities) tot vrijetijdsverenigingen voor sport, muziek en milieu. Ook is er een student health care service en doen ze veel aan studiesucces. Je kan bijvoorbeeld een afspraak maken met een writing tutor om je Engels te verbeteren. Ja, het is hier goed geregeld.

De grootste overeenkomst met de HR is toch wel dat veel docenten ook een andere baan hebben, waardoor ze veel werkervaring hebben in de beroepspraktijk. Dat vind ik in Nederland en in Amerika onwijs gaaf en echt een toegevoegde waarde voor het onderwijs.