Iman is vierdejaars human resource management en heeft een eigen onderneming in arganolie: ‘Ondernemen is leuk, maar ik maar ik heb me soms wel afgevraagd waar ik aan begonnen was.’

‘Mijn moeder is Marokkaanse en zij nam me vroeger altijd mee op vakantie naar Marokko om onze familie te bezoeken. We gingen dan vaak naar het kuststadje Essouaira waar mijn oma vandaan komt. Dit gebied staat bekend om de zeldzame arganbomen die er groeien, en soms gingen we langs bij de vrouwencoöperaties waar ze olie maken uit de pitten van de vruchten van de arganboom.

‘Ik zag als kind hoe de vrouwen het gebruikten om hun haar en huid te verzorgen en daardoor ben ik zelf ook mijn uiterlijk met arganolie gaan verzorgen.

‘Toen ik drie jaar geleden merkte dat de vraag naar natuurlijke producten in Nederland toenam, ben ik mijn eigen onderneming in arganolie begonnen. Dat deed ik onder de naam Ifoulki, wat ‘mooi’ betekent in het Berbers.

‘Voor de productie van de olie ben ik gaan samenwerken met een van de vrouwencoöperaties. De coöperatie zorgt voor werkgelegenheid voor Berbervrouwen die over het algemeen van het platteland komen en nooit naar school zijn geweest. Dat kan ik alleen maar steunen. Ze krijgen een opleiding en leren hoe ze de arganbomen kunnen beschermen zodat ze niet gekapt worden, hoe ze moeten beplanten en de olie moeten produceren.

‘Ik heb niet iets nieuws op de markt gebracht, maar ik heb het wel in een ander jasje gestoken. In plaats van de olie in plastic flesjes te verkopen, zoals gebruikelijk is, heb ik een glazen flesje en mooie parfumdoos laten ontwerpen. Dat ziet er goed uit en het is ook beter voor de olie.

‘Het klinkt eenvoudig, maar makkelijk was het niet. De grootste uitdaging was om de verpakking precies zo te krijgen als ik in gedachten had. Mijn leveranciers zaten in China, dus ik moest constant via WhatsApp en mails alles met hen zien te regelen. Daarna moest ik zorgen dat het allemaal verscheept werd. Daar kwam ook van alles bij kijken waar ik geen kennis van had: vrachtbrieven, moeilijke logistieke termen en gedoe met de douane.

‘Ik heb mezelf in het diepe gegooid, terwijl ik nooit geleerd had om te zwemmen. Ondernemen is leuk, maar ik heb me soms wel afgevraagd waar ik aan begonnen was. Toen ik het product eenmaal binnenkreeg, was ik trots. Dat was het moment waarop al het harde werken werd beloond.

‘Ik geef niet zo snel op, dat scheelt. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik drie was. Ik groeide op zonder vader en moest daardoor vroeg volwassen worden. Ik denk dat dit ervoor gezorgd heeft dat ik best sterk in mijn schoenen sta en altijd doorzet. Dat zijn eigenschappen die je nodig hebt als ondernemer. Het is niet zo dat je een product op de markt zet en dat dan de miljoenen als vanzelf binnenstromen.

‘Mijn oma is in die zin een voorbeeld voor mij. Zij is een echte doorzetter en heeft grotendeels in haar eentje zes kinderen opgevoed. Mijn opa is vroeg overleden en hij liet alleen een huisje in Casablanca met een pannenkoekenonderneming na. Mijn oma was altijd huisvrouw geweest en moest ineens ook voor inkomsten zorgen. Ik vind haar een heel inspirerende vrouw, met een hart van goud. Ze is ook heel trots op mij, want waar ik nu mee bezig ben, komt oorspronkelijk bij haar vandaan.

‘Mijn doel is in eerste instantie om mijn opleiding af te ronden. Daarna wil ik het assortiment van Ifoulki uitbreiden en internationaal op de markt zetten. Ik ben dit niet begonnen om klein te blijven. Het loopt nu goed in Nederland, maar in andere landen is de beautysector veel groter. In Amerika lopen ze ver voor en Italiaanse, Spaanse en Arabische vrouwen zijn ook meer met beauty bezig.

‘Sommige mensen vinden het gek dat ik geen businessopleiding doe, maar ik ben blij met de keuze voor human resource management. De menselijke kant van ondernemen vind ik heel belangrijk. Als de onderneming straks groeit, zal ik ook mensen moeten aannemen. Dankzij de opleiding weet ik waar ik dan op moet letten. Ik vind dus niet per se dat je als ondernemer een businessopleiding moet volgen. Het ondernemen zit in je of niet.’

Tekst & fotografie: Wietse Pottjewijd