Tim is eerstejaars industrieel product ontwerpen en gaat de Kilimanjaro beklimmen om geld in te zamelen voor de Kili-Challenge van War Child. Hij houdt van uitdagingen, maar een van zijn grootste uitdagingen was niet zo leuk. ‘Ik heb een tijdje last gehad van een depressie. Het leek alsof er geen uitweg was, maar gelukkig is het goed gekomen.’

‘Zoiets als de Kilimanjaro beklimmen wilde ik altijd al doen, maar ik vind het extra mooi om het te combineren met een goed doel. Het geld dat we met de Kili-Challenge inzamelen gaat onder andere naar het educatieproject Can’t Wait to Learn voor oorlogskinderen die niet in de buurt van scholen of leraren wonen. Via een programma op de tablet leren ze schrijven en rekenen, zodat ze toch onderwijs krijgen.

‘Ik wil minimaal 2.500 euro ophalen. Bij de statiegeldautomaat in de supermarkt ga ik een poster ophangen met daarnaast een bakje waar mensen hun bonnetjes in kunnen doen. Ik heb ook het idee om bars en restaurants in de buurt te vragen of ik hun lege flessen mag hebben. De rest van het geld wil ik via crowdfunding ophalen. De reis, de spullen en de andere kosten van de expeditie betaal ik van mijn eigen geld.

‘Ik twijfelde nog even of ik wel mee zou doen, want ik ben ooit tijdens het skiën gevallen en toen is mijn schouder uit de kom gegaan. Laatst is mijn schouder voor derde keer uit de kom geraakt en dit keer moest ik geopereerd worden. Nu kan ik niet voluit trainen en werken gaat ook niet, waardoor ik veel geld misloop. Dat was wel even een domper.

‘Er is gelukkig nog genoeg tijd om te trainen en ik sta bijna elke dag in de sportschool op de traploopmachine en een loopband met helling. We gaan 26 januari de berg op en ik verwacht dat ik het wel ga redden. Ik heb de groep waarmee ik straks zeven dagen onderweg zal zijn al ontmoet. Het zijn heel leuke mensen, divers ook.

‘Het is leuk om meer van de wereld te zien en tegelijkertijd een beetje de spanning op te zoeken. Ik houd van uitdagingen. Vorig jaar heb ik nog in mijn eentje vijf weken met de motor door Frankrijk en Spanje getoerd. Dat was hartstikke gaaf. Ik heb veel mensen ontmoet en ben in lastige situaties terechtgekomen die ik moest zien op te lossen.

‘Een van mijn grootste uitdagingen was alleen niet zo leuk. Ik heb een tijdje last gehad van een depressie. Het begon eind 2016 met een relatie die niet zo lekker eindigde. Daar kwam ik overheen, maar ook mijn studie bouwkunde was niet wat ik ervan had verwacht. Ik ging steeds minder naar school en stopte uiteindelijk helemaal met de opleiding. Ik kwam in een vicieuze cirkel terecht. Ik stopte met mijn baantje, had geen zin meer om af te spreken, reageerde niet meer op WhatsApp en zag geen reden om nog uit bed te komen. Ik verwaarloosde eigenlijk alles.

‘Mijn slaapritme raakte in de war. Het leek echt alsof er geen uitweg meer was. Gelukkig is het toch goed gekomen. Ik ben op YouTube colleges van psychologen en TED Talks gaan kijken en ben dingen gaan ondernemen. Ik pakte verwaarloosde vriendschappen weer op en sloot me aan bij een studentenzeilvereniging waar ik nieuwe mensen leerde kennen. Ik heb ook een nieuw baantje gezocht, ben weer gaan sporten en let nu streng op mijn slaapritme.

‘Zo is het gelukt om er in mijn eentje uit te komen, al denk ik wel dat het beter is als mensen gewoon een psycholoog zoeken. Ik ben alleen een beetje eigenwijs en wil altijd alles zelf doen.

‘Vandaag was ik toevallig bij de bedrijfsarts voor mijn schouder. Hij vroeg of ik het wel zou redden met het geld en hoe het mentaal met me ging. Dat iemand er gewoon naar vroeg, raakte me. Depressie is nog steeds een taboe. Ik heb het destijds wel aan mijn ouders verteld, maar het is best lastig om er uit jezelf over te praten. Wat moet een ander met mijn problemen? Iedereen heeft wel iets. Ik heb geen zin om mensen daarmee lastig te vallen. Het is daarom goed als er soms iemand naar vraagt.

‘Ik ben blij dat ik nu weer dingen doe die ik leuk vind, zoals mijn studie industrieel product ontwerpen. Deze opleiding is heel anders georganiseerd dan mijn vorige studie: er zijn geen losse vakken, maar projecten waarmee je de vakken leert. De docenten komen bijna allemaal uit de praktijk en zijn echt vakmensen. Dat past veel beter bij mij. Nu ben ik soms wel tot een uur of twee ’s nachts met school bezig zonder dat ik het doorheb. Het is voor het eerst dat ik school echt leuk vind en dat is best een gek gevoel.

‘De Kili-Challenge van Warchild is ook zo’n voorbeeld van iets waar ik energie van krijg. De keren dat ik naar de infodagen ging, kwam ik met veel positieve energie terug. Net alsof ik weer verliefd was. Ik heb iets om naar uit te kijken, al gaat het natuurlijk niet alleen om mij maar vooral om de kinderen voor wie we geld inzamelen.’

Wil je meer weten over de Kili-Challenge of Tims actie steunen? Dat kan hier. 

Tekst & beeld: Wietse Pottjewijd