Blog Menno: Taal maakt nog meer kapot dan geweld
Blog van MennoGepubliceerd: 3 days ago
| 
|
Rajiv is hogeschooldocent, afstudeercoordinator op de Rotterdam Academy, opleiding Ad ondernemen én CMR-lid. Lees zijn eerdere blogs.
Laatst sprak ik op een bijeenkomst bij een uitgever met hbo-docenten uit heel Nederland over ons vak. Een van hen gaf aan dat ze hoopt binnenkort een coördinerende rol te krijgen, zodat ze geen les meer hoeft te geven. ‘Hoezo hoop je dat?’, vroeg ik met ongeloof.
Lang niet iedereen was negatief over zijn baan, maar de negatieviteit van sommige docenten viel mij op. Een docent vond lesgeven leuk, maar een coördinerende functie zou beter op haar cv staan én meer verdienen. De anderen waren het met haar eens. Iedereen keek uit naar het moment dat hij niet langer voor de klas hoefde te staan. Ik wist even niet meer welke kant ik op moest kijken. Ik ben juist het onderwijs in gegaan om les te geven, om iets terug te geven aan de studenten. Ik vertelde dit en vroeg de docenten of ze lesgeven dan niet sexy genoeg vinden.
Een andere docent vertelde dat ze lesgeven steeds zwaarder vindt worden en dat ze graag om drie uur haar kinderen van school haalt. Weer een ander voegde toe dat ‘de student’ enorm is veranderd en dat ze dit maar niets vindt. En dat ze zich soms schaamt om te vertellen dat ze docent is, omdat het dan voelde alsof ze niet geslaagd was in de broepspraktijk. Coördinator of manager klonk volgens haar beter.
De docenten vertelden ook dat ze de magie van het lesgeven na een aantal jaar waren kwijtgeraakt. De energie was minder geworden en er kwam zoveel werk bij kijken: nakijken, toetsen, administratie, noem maar op.
Ik moet eerlijk zeggen dat de administratie doen ook niet mijn leukste bezigheid is, maar hierdoor stoppen met lesgeven? Ik moet er niet aan denken. En waar ik van schrik, is dat sommige docenten zich schamen voor het beroep. Blijkbaar is het imago van de docent voor sommigen niet sexy genoeg. Een student iets meegeven wat bijdraagt aan zijn ontwikkeling is toch prachtig? Wat is er mis met dit imago?
De redactie waardeert het als je onder je eigen naam reageert.
Lees hier alle details over onze spelregels.
Er zijn altijd overal mensen die liever manager willen worden. Ik vind het ook prima als je, wanneer je geen zin meer hebt om voor de klas te staan, je lekker wat anders gaat doen. Niet gemotiveerde docenten zijn misschien nog wel erger dan niet gemotiveerde studenten.
Maar dat gezegd te hebben: docenten zijn tof en leren je een hoop. Zowel over het vak als het leven, onafhankelijk van het niveau. En eigenlijk ben je dan al manager en coördinator, alleen op een kleine schaal …
Lesgeven is het allerleukste vak dat bestaat! Ik kan het niet vaak genoeg zeggen. Het helpt wel als je zelf ook enthousiast bent over je vak, het bijhoud, weet waar je het over hebt.
Mijn mooiste momenten zijn als mijn studenten zichzelf overstijgen, de liefde voor het vak proeven, gaan werken aan een opdracht voor meer dan een cijfer.
Na jaren als consultant op data gebied (ook heel leuk) vind ik het geweldig om mijn passie voor data met studenten te delen en te zien dat ook zij de creativiteit en mogelijkheden van data gaan zien.
Ik hoop het nog jaren te mogen doen.
Wat grappig, manager of coördinator heeft in mijn cirkeltje juist weer een nare bijsmaak. Ik denk dat het docentschap een van de meest nobele vakken zijn die je uit kunt voeren! Door kennisoverdracht van docenten zijn wij nu als mensheid wie wij zijn. Pittig sexy.
Rajiv, ik kan je wel zóenen om je blog – bij wijze van spreke dan he, dat snap je, maar écht: ik vind je visie op het docentschap pittig sexy! 😉
Want precies hierover zou het moeten gaan; de liefde voor je vak én je studenten.
Ik ben sinds een maand zelf ook weer student bij, de Master Pedagogiek en ik voel me bevoorrecht dat ik elke vrijdag mag participeren in de onderwijsactiviteiten want niet alleen de docenten, maar ook de coördinator en de taalcoach van deze master zijn enorm bevlogen. Ze hebben liefde voor hun vakgebied, willen kennis overbrengen én ons helpen in ons eigen denkproces. Ze zijn betrokken bij ons als groep en stimuleren ook dat wij van elkaar leren. Ze vragen ons of we actief willen worden in de OC. Dus vanaf deze plek: Anne, Peter, Inge, Kitt, Evelyne, Marjolein: jullie zijn toppers!!!!
Enne, Rajiv, kan ik als student eens een afspraak met je maken? Ik zou je graag interviewen voor mijn scriptie!
Jammer dat die mensen zo teleurgesteld zijn in het docentschap of het als minderwaardig zien. Je mag dat natuurlijk voor jezelf vinden maar als je dan stelt dat het een minderwaardig stom beroep is dan zegt het iets over henzelf.
Docenten die het leuk vinden en trots op hun beroep zijn. ..laat je niet kisten, blijf positief en maak het verschil voor elke student! 🙂
Lesgeven en werken met studenten is inderdaad leuk. Ik merk alleen wel dat je erg veel liefde voor je vak moet hebben en enthousiast genoeg moet worden om studenten te helpen om niet weer de stap terug naar het bedrijfsleven te maken. Dat heeft lang niet altijd met hogere salarissen en leaseauto’s te maken, maar veel meer met gedoe om je werk heen. Aan welke studenten je lesgeeft maakt ook uit: welk jaar en voltijd of deeltijd geven ene andere dynamiek in je klas. Maar gedoe om je eigenlijke werk kost in het onderwijs veel meer energie dan bij andere werkgevers. Tenminste, als ik voor mezelf spreek en voor vrijwel iedereen die ik er over gesproken heb en ervaring heeft in het bedrijfsleven. Helaas verschuift voor menigeen de balans richting ‘minder gemotiveerd’ als je hier langer werkt.
Dat gedoe, dat klopt wel, maar na 43 jaar vind ik het nog steeds boeiend en bevredigend om les te geven. En ach, wie liever manager wil worden, moet dat vooral doen. Meestal waren het toch al niet zulke goede docenten die dat ambiëren…