LSVb: Masteropleidingen weigeren hbo’ers
Gepubliceerd: 18 June 2018 • Leestijd: 1 minuten en 47 seconden • Nieuws Dit artikel is meer dan een jaar oud.Veel masteropleidingen houden hun poorten gesloten voor hbo’ers, waarschuwt de Landelijke Studentenvakbond vandaag. Ze bieden geen schakelprogramma, terwijl dat wel zou moeten.
Afgestudeerde bachelors mogen aan een master beginnen als hun kennis en vaardigheden erop aansluiten. Zo niet, dan kunnen ze in sommige gevallen een schakelprogramma (of: premaster) volgen om ‘deficiënties’ weg te werken. De vorige onderwijsminister Jet Bussemaker zei daarover dat instellingen een schakeltraject moeten bieden aan ‘studenten van wie redelijkerwijs verwacht mag worden dat ze binnen redelijke termijn deficiënties voor de master weg kunnen werken’.
Voor hbo’ers gaat het in zulke schakelprogramma’s vooral om academische vaardigheden die in hun opleiding onvoldoende aan bod zijn gekomen. Na zes maanden tot een jaar zijn ze klaar voor de universiteit, is het idee.
Geen toegang
Maar veel masteropleidingen weigeren hbo’ers de toegang, constateert de LSVb. In hun zoektocht troffen ze er 102 aan die geen schakelprogramma aanbieden, waarvan er 83 expliciet zeggen dat ze geen hbo’ers toelaten.
‘Dit is frappant, omdat er in ieder geval per casus bekeken zou moeten worden of de deficiënties weg te werken zijn in een redelijke termijn’, schrijft voorzitter Tariq Sewbaransingh in een brief aan de Onderwijsinspectie.
De LSVb geeft een paar voorbeelden. Zo is de Utrechtse masteropleiding communicatie, beleid en management niet toegankelijk voor hbo’ers, ook niet als ze de minor ‘bestuurs- en organisatiewetenschap algemeen’ hebben gevolgd (de instroomeis voor universitaire bachelors uit andere vakgebieden). De universiteit kon nog niet reageren.
Ook business economics aan de Universiteit van Amsterdam laat geen hbo’ers toe. Een woordvoerder van de universiteit benadrukt dat de UvA veel schakelprogramma’s biedt. Opleidingen kunnen bovendien individuele programma’s samenstellen voor schakelstudenten: ‘Een toelatingscommissie van de opleiding bekijkt of de student daarvoor in aanmerking komt.’ Waarom dat bij deze opleiding niet gebeurt, kon ze nog niet zeggen.
Chinees
Ten slotte noemt de LSVb de master linguistics aan de Universiteit Leiden, waar schakelstudenten voor sommige specialisaties wél een premaster kunnen volgen (Engels, Frans, Duits en vertaalstudies) en voor andere niet (waaronder Chinees, Italiaans en Indo-Europese talen).
Het komt vaker voor dat schakelprogramma’s tot sommige specialisaties wel toegang bieden en tot andere niet, zegt Sewbaransingh. ‘Dat maakt het heel vaag.’
Er zijn bijna negenhonderd universitaire masteropleidingen, maar de studentenvakbond kon die lang niet allemaal nalopen, zegt hij. ‘Dus het probleem zou nog veel groter kunnen zijn. Daarom vragen we de Onderwijsinspectie ook om hiernaar te kijken.’
In de lijst van de LSVb staan vooral opleidingen in de geesteswetenschappen, maatschappijwetenschappen en rechtsgeleerdheid, maar ook een paar masteropleidingen als diergeneeskunde en epidemiologie die een medische vooropleiding eisen en daarom geen hbo’ers toelaten.
Antwoord
De Onderwijsinspectie kan nog niet reageren, maar bevestigt dat de vakbond een brief heeft geschreven. ‘Daar krijgt eerst de LSVb antwoord op’, zegt een woordvoerder.
HOP, Bas Belleman
“Ze bieden geen schakelprogramma, terwijl dat wel zou moeten.”
Is het echt zo dat universiteiten dit verplicht zijn? Het is ook maar net de vraag of het mogelijk is om in een eenjarige premaster voldoende kennis op te doen voor de aansluitende masters. Vooral als je het hebt over masters die uit een WO-bachelor voortvloeien waar niet echt een hbo-alternatief voor is, neem Econometrie.
@Olaf K,
De vorige minster Jet Bussemaker zei in 2017 het volgende in de Tweede Kamer: ‘Instellingen moeten op dit moment een schakeltraject bieden aan studenten van wie redelijkerwijs verwacht mag worden dat ze binnen redelijke termijn deficiënties voor de master weg kunnen werken. Dit is ook zo verwoord in de wet op het hoger onderwijs. Wat daarbij niet wenselijk is, is als er een situatie ontstaat waarin instellingen de selectie-eisen zo streng maken dat de toegankelijkheid van de schakelprogramma’s daardoor in het geding komt en studenten die het in potentie zouden kunnen, niet worden toegelaten.’
Daaruit kan geconcludeerd dat universiteiten inderdaad schakeltrajecten moeten bieden, maar misschien kan het ook op een andere manier geïnterpreteerd worden. De minister zegt er wel bij dat het hierbij gaat om ‘studenten van wie redelijkerwijs verwacht mag worden dat ze binnen redelijke termijn deficiënties voor de master weg kunnen werken’. Waarschijnlijk zit daar het grijze gebied.