| 
|
Vivian van Leeuwen is haar lerarenopleiding Nederlands aan het afronden. Ze heeft lichamelijke beperkingen. Lees haar eerder verschenen blogs.
‘Let op dat je genoeg punten haalt, anders is je studie straks misschien voorbij voordat je goed en wel begonnen bent!’ Het bindend studieadvies (bsa) hangt veel eerstejaars als een soort zwaard van Damocles boven het hoofd.
Het bsa is voor de opleidingen een manier om studenten te filteren, om een beeld te krijgen van welke studenten de meeste kans maken de opleiding succesvol te doorlopen. Maar studiepuntjes tellen om te beslissen wie de ‘goede’ studenten zijn? Nee, dat lijkt mij te kort door de bocht. Geef mij die lagere bsa-norm maar die is voorgesteld door de minister van Onderwijs. Studenten zijn zoveel meer dan studiepunten alleen.
Want wat als de cijfers prachtig zijn, maar het er te weinig zijn? Wat als de skills van een student tijd nodig hebben om te groeien tot ze even sterk zijn als de motivatie? Mijn studieloopbaancoach zei in het eerste jaar zelfs dat de eerstejaarsstage slecht te beoordelen is omdat iemand dan nog moet groeien als docent. Geldt dat dan niet ook voor de vakken?
Het eerste jaar kan sowieso een heftige rollercoaster zijn. Prestatiedruk, sociale druk, uitzoeken wie je bent als student en misschien wel een nieuwe woonsituatie… In het eerste jaar ben je in feite vooral aan het leren studeren: het echte thuisvoelen in de opleiding komt pas later. Als je een negatief studieadvies boven het hoofd hangt, wordt dat eerste jaar een soort survivalmodus waarin je probeert je plek te vinden én je eerste jaar te halen. Ook niet echt ideaal.
Een lagere bsa-norm zou volgens mij wat meer rust en ruimte bieden, waardoor je zonder stress kunt wennen aan de studie en het studentenleven. Bovendien zou het voorkomen dat onvoorziene omstandigheden roet in het eten gaan gooien. Want in één jaar kan ongelooflijk veel gebeuren.
Ik begrijp absoluut wat de minister wil en ik zou het een heel goede zaak vinden als dit plan wordt doorgezet. Want laten we wel wezen: een eerste jaar is al eng, spannend en moeilijk genoeg zonder de druk om al die punten te halen. Punten maken de student niet.
De redactie waardeert het als je onder je eigen naam reageert.
Lees hier alle details over onze spelregels.
Het grotere probleem is naar mijn inzien niet het aantal studiepunten maar dat studiepunten als KPI niet genoeg inzicht geven in de talenten en het potentieel van studenten.
Relevante kennis die je opdoet of al hebt maar (nog) niet in het curriculum zit wordt niet meegenomen, net als de in het stuk genoemde motivatie. En daarnaast zijn studiepunten binair als in, je krijgt ze of allemaal of helemaal niet. Hierdoor is te beargumenteren dat een student die 8’en haalt maar een BSA heeft vanwege een aantal vakken waar deze net geen voldoendes voor heeft een betere student is dan een student die minder onvoldoendes heeft maar verder overal een 5,5 voor scoort.
Alleen het verlagen van de BSA norm neemt weg dat de studenten worden afgekeurd op een suboptimale indicator alleen, maar het biedt geen goed alternatief in hoe studenten wel beoordeeld kunnen worden.
Stel dat we nu gewoon stoppen met het negatief BSA, maar simpel zeggen: je komt niet in jaar 3 wanneer je nog iets open hebt staan in jaar 1 of 2. Dit lost echt een hele berg problemen op zoals tijd voor de student om te leren leren in het HBO, tijd voor de student om de achterstanden weg te werken voordat hij verder gaat in het derde jaar, maar ook werkdrukvermindering bij student, docent en bedrijfsbureau.
Hoe zit het met die beperkingen. Weet je zeker dat het alleen lichamelijk is?