| 
|
Jimmy (23) zit in het vierde jaar van de opleiding facility management. Hij woont in Den Haag op kamers, werkt daar als kok in een Spaans restaurant en reist dagelijks op-en-neer naar Rotterdam. Hij blogt over de dingen die hem opvallen. Zijn eerdere blogs lees je hier.
Tijdens de werksessie op woensdag spreek je af om vrijdag aan een project te werken, want vrijdag is de deadlinedag en het moet af. Maar eigenlijk weet iedereen van tevoren al dat er niets gaat gebeuren.
Maar goed, weloverwogen en redelijk ongemotiveerd sluit je de woensdag af met de afspraak om vrijdag naar school te gaan. Het werk moet toch een keer gedaan worden. Maar dan komt de donderdag die ongelofelijk zwaar is. Je hebt dus wel een biertje verdiend. Uiteraard wordt het ongepland ontzettend gezellig, waardoor je de kroeg uitrolt terwijl de vogels alweer fluiten.
Door het hoge percentage alcohol in je bloed kan je niet goed inschatten hoe erg de kater gaat zijn. Je denkt slim te zijn geweest door een slaapplaats te regelen, waardoor je niet meer de hele stad door hoeft en blauwe plekken van het van je fiets vallen voorkomt. Eenmaal in bed bedenk je vlak voor het slapen gaan dat je een wekker moet zetten. So far, so good.
Drie uur later word je wakker door het geschreeuw van je wekker. Met een droge strot en een smaak in je mond alsof je een dode rat hebt opgegeten, ren je naar de kraan. Tenminste, je wilt rennen, maar dat gaat niet. Het voelt alsof je door een vrachtwagen bent overreden.
Water, water, water en paracetamol is het enige wat je kan bedenken. Dus je duikt met een gevulde Dopper en twee paracetamol in je mik je bed weer in, compleet niet in staat om naar school te gaan. Sowieso überhaupt niet in staat om verder te komen dan het toilet aan het einde van de gang.
Dus je meldt je af in de WhatsApp-groep. En je was niet de eerste, een ander projectlid was je net tien minuten voor, om dezelfde reden. Lucky you. Het is dus weer zo’n vrijdag waarbij de gemaakte afspraken nooit tot uitvoering zullen komen en er minimaal één iemand van je projectgroep voor de kat z’n kont naar school is gegaan.
Zie de vrijdag dus maar als een vervroegde zaterdag, want het gaat toch nooit wat worden. En werkgroepen plan je dus beter op een andere dag. #motivatieisondergronds!
De redactie waardeert het als je onder je eigen naam reageert.
Lees hier alle details over onze spelregels.
Normaal reageer ik nooit op blogs maar nu zie ik drie dingen beschreven die ik bij studenten steeds meer zie.
1) Afspraak is afspraak, het lijkt er op dat studenten deze verantwoordelijkheid niet nemen
2) Drankgebruik onder jongeren is blijkbaar een geaccepteerd excuus waar je je niet voor hoeft te schamen
3) Voor studenten begint het weekend op donderdag.
Wat zou ik balen als ik in jouw project zou zitten. Heb ik besloten om de donderdagavond niet te gaan stappen, omdat we vrijdag de deadline hebben voor ons project, is de helft van de projectgroep “ziek” thuis. Vervolgens komt mijn eigen cijfer in het geding omdat we over die deadline dreigen te gaan. Als je al weet dat het niet lukt om vrijdag op school te komen, maak die afspraak dan gewoon niet. Zeg dan eerlijk: jammer joh, ik heb er geen zin in. Dan ben je tenminste eerlijk en kom je op voor je eigen mening. Nu laat je je andere projectleden gewoon keihard vallen. Hoe denk je dat die zich voelen?
Daarom heb je dus een goede projectleider nodig die stevig in zijn schoenen staat om dit soort figuren (niet gericht op jimmy), een mooie gele en zelfs een eventuele rode kaart uit te delen nadat iemand herhaaldelijk in de fout is gegaan. Ik ben inmiddels zelf bijna afgestudeerd en deze aanpak heeft bij mij altijd goed geholpen:
– Een afspraak niet nakomen zonder goede reden = gele kaart. Tweede keer dat een afspraak niet wordt nagekomen zelfs beide met een “goede” reden = ook een gele kaart.
– Deadline gemist zonder goede reden = gele kaart. Zelfde verhaal als hierboven.
Ik kan nog wel even doorgaan, maar het gaat er om dat je deze consequenties duidelijk van tevoren bespreekt. Als een bepaald soort student voelt dat hij ergens makkelijk mee kan wegkomen dan zal hij altijd de grens opzoeken. Dit is toch ook iets wat je ziet bij “strikte” docenten, dat de aanwezigheid van studenten daar opeens wel hoog is? Puur omdat studenten weten dat ze daar niet wegkomen met een slecht excuus en er consequenties aan verbonden zitten.
Leuk geschreven collumn!
23 jaar, maar nog niet volwassen genoeg om ook ‘s morgens een vent te zijn.