Blog Menno: Taal maakt nog meer kapot dan geweld
Blog van MennoGepubliceerd: 3 days ago
| 
|
Rajiv is hogeschooldocent, afstudeercoordinator op de Rotterdam Academy, opleiding Ad ondernemen én CMR-lid. Lees zijn eerdere blogs.
In het eerste jaar van de Ad Ondernemen valt dertig procent van de studenten uit. Redenen die de studenten voor uitval geven, zijn dat de opleiding te snel of te langzaam voor ze gaat én dat het programma dat ze volgen niet bij hun behoeftes past.
De laatste reden triggert mij enorm. Wij programmeren een curriculum op basis van een aantal criteria en uitgangspunten die zouden moeten aansluiten bij de leercurve van een student. Dit programma is voor elke student vrijwel gelijk. Maar de meeste studenten komen bij ons binnen met een specifieke behoefte en die behoefte kan per persoon verschillen.
Het kan zijn dat een student bijvoorbeeld direct in periode 1 een concept wil ontwikkelen in plaats van in periode 3. Of dat de student snel groei voor zijn of haar onderneming wil stimuleren in plaats van verderop in het programma. Hoe voorkom je dan dat deze studenten afhaken? En ís het te voorkomen?
Wat als je het omdraait en je onderwijs gaat aanbieden dat past bij de behoeftes van de student op dat moment? Geen vast maar een flexibel programma, compleet samengesteld op basis van de drijfveren en wensen per student per onderwijsperiode. Voor mij zou onderwijs op die manier een droom zijn geweest.
Ik besprak dit flexibele programma met wat collega’s en ontdekte dat dit systeem in Amerika binnen het Associate Degree-programma al wordt gehanteerd. Studenten behalen certificaten per module en betalen ook per module. Ze kiezen modules die passen bij een domein, bijvoorbeeld het domein economie.
Wij hebben bij de Rotterdam Academy ook zo’n economiedomein, met daarbinnen de opleidingen accountancy, ondernemen, logistiek en sales en accountmanagement. Als de student de keuze heeft uit meerdere modules binnen een onderwijsperiode, wordt volgens mij de intrinsieke motivatie om de opleiding te volgen groter en de uitval kleiner.
Wanneer je dergelijk onderwijs invoert, komen er natuurlijk ook nieuwe uitdagingen bij kijken, zoals de inrichting van de organisatie. Maar dat is de uitvoering. Het start met het omarmen van de ambitie om uitval te verminderen en studiesucces te stimuleren.
Zou op maat gemaakt flexibel onderwijs een oplossing kunnen zijn? Think about it!
De redactie waardeert het als je onder je eigen naam reageert.
Lees hier alle details over onze spelregels.
Dit soort gedachten/onderwijsvernieuwingen geeft het failliet van het huidige onderwijs perfect aan: totdat men in het vierde jaar van een bachelor opleiding zit zou men als student helemaal niet aan vernieuwingsconcepten / innovatieprojecten ed moeten kunnen beginnen : men zou nog bezig moeten zijn de basiskennis van de verschillende vakken die het curriculum tot een “aspirant beroepsuitoefenaar m/v” maken, onder de knie te krijgen. Nu ziet men vaak dat het eerste leerjaar veelal opgaat aan het dunnetjes overdoen aan wat men op de middelbare school al had moeten leren. In het tweede jaar doet men dan innovatieprojecten en andere flauwekul terwijl men de basis nog niet eens beheerst. En uiteindelijk door maar wat aan te rommelen over de 4 jaar studie komt er in 75% van alle gevallen in de eindscriptie ook maar rommel uit. Beter is terug te gaan naar de basis en basiskennis (vereisten) – dat zo iets slagingsrendement gaat kosten is evident maar noodzakelijk om weer echte professionals op te kunnen gaan leiden) en dan zal men zien dat innovatie en vernieuwing uiteindelijk gewoon weer in de eindscripties / afstudeeropdrachten tot uitdrukking komen. Vandaag nog mee beginnen en noem het maar ” integrale innovatie in onderwijsland” .
“Wat als de student het curriculum zelf samenstelt?” Chaos, paniek, derde wereldoorlog en de apocalypse.
Het doen van een studie op HBO niveau is deels een fase van zelfdiscipline; kun je binnen de gegeven tijd aan dit voorgedraagde programma voldoen? Op je werk heb je ook bar weinig keuze over wat je wel en niet moet doen.
Daarnaast zit er ook een groot deel expertise en vakkunde bij; als eerstejaar heb je geen idee wat wel of niet belangrijk is om uit deze studie een gewild beroep op te doen of de vaardigheden te vergaren die nodig zijn om een bepaald beroep uit te voeren. Tot slot heeft dit natuurlijk ook een groot effect op de waarde van je diploma: als de student zelf het programma samenstelt heeft iedere mogelijke werkgever te maken met een individu in plaats van iemand die zich kan aanpassen aan de norm van iemand anders.
Verder wat Werner zegt.
Wat als studenten hun eigen docenten zijn? Wat als studenten voortaan hun eigen schoolgebouwen gaan metselen?
Jeetje, we mogen toch wel wat verwachten van dat geld wat we betalen. Ik heb nu namelijk al het gevoel dat docenten meer een soort managers zijn. Waarom mag ik mij niet een paar jaar op mijn vak orienteren voordat ik pseudoprojecten moet draaien, met medestudenten die net zo clueless zijn als ik, en daardoor – in lichaam of geest – uit opteren?
Studenten zelf laten kiezen wat ze willen leren. Ik denk dat dat super effectief kan zijn, mits je het op de juiste manier toepast. Volgens mij zijn bovenstaande berichten van mensen uit de babyboom generatie die behoorlijk vastgeroest zijn in hun visie op onderwijs. De tijd veranderd, studenten veranderen, onderwijs verandert mee. Hoera voor innovatie!!! Als ik mijn eerste jaar meer zelf had mogen vormgeven, weet ik bijna zeker dat ik nu niet was vertraagd.