Blog Menno: Taal maakt nog meer kapot dan geweld
Blog van MennoGepubliceerd: 4 days ago
| 
|
Vivian van Leeuwen is haar lerarenopleiding Nederlands aan het afronden. Ze heeft lichamelijke beperkingen. Lees haar eerder verschenen blogs.
Sinds ik in de afstudeerfase zit, vragen mensen me regelmatig of ik al weet wat ik na m’n studie ga doen. Ik vind het geen lastige vraag. Ik heb al allerlei ideeën over wat ik graag zou willen doen zodra ik eindelijk mijn getuigschrift in ontvangst mag nemen. Maar even rust nemen, is ook een optie.
Sinds ik geen stage meer loop op een school sta ik te popelen om weer echt in het veld aan de slag te gaan. Er zijn zo veel dingen die ik graag zou willen doen, zo veel dromen die ik wil najagen. Het liefst wil ik op scholen aan de slag als leerlingbegeleider, bijlesdocent, docent-assistent, remedial teacher of studiecoach. Maar ik zou ook dolgraag schoolbibliotheken willen beginnen en leesbegeleiding willen geven.
En een deel van me zoekt het graag verder: ik zie mezelf nog wel lesgeven in het ziekenhuis, in de (jeugd)gevangenis, aan laaggeletterden of nieuwe Nederlanders. Ik wil graag lesmethodes ontwerpen en schrijven over onderwijs. Er is zo veel wat ik zou willen gaan doen.
Toch wordt een ander deel van mij al moe bij de gedachte dat ik direct na mijn studie achter die dromen aan moet gaan. Stel nou dat ik heus wel weet wat ik wíl doen, maar nog niet wat ik gá doen? Stel nou dat ik na de allerlaatste loodjes gewoon een tijdje… niks wil doen? Een paar maanden rust nemen en even volledig focussen op alle andere dingen die ik tof vind, zoals bloggen en schrijven?
Ook prima, lijkt me, aangezien ik een periode heel hard heb gewerkt. Maar die vraag geeft me bijna het gevoel dat ik me schuldig moet voelen. Een heel tussenjaar nemen of op reis gaan, zie ik mezelf niet doen. Maar mezelf linea recta in het werkveld storten… ik weet niet of ik mezelf dat wél zie doen, niet meteen.
Doorstuderen dan? Nee, dat ik dat nog niet wil, is zeker. Ik ben echt wel even klaar met studeren. Een master wil ik heus nog wel gaan doen – zeker als ik verder wil met onderwijskunde – maar nog niet meteen. Ik denk dat ik voor de komende tijd wel tevreden ben met mijn bachelor.
Dromen en doelen heb ik genoeg, maar ik ben geen type dat een vijfjarenplan heeft klaarliggen. Ik weet inmiddels dat lekker de tijd nemen om je route uit te stippelen ook dikke prima is. En of ik dat nou ga doen tijdens een halfjaartje rust of tijdens een maand rust, geen idee. Stiekem is het ook best leuk om het nog allemaal niet zo heel zeker te weten. Dat houdt het avontuurlijk.
Illustratie homepage: Katja Hermann
De redactie waardeert het als je onder je eigen naam reageert.
Lees hier alle details over onze spelregels.
Ik ben van plan de Mount Everest te beklimmen, staat ook goed op je CV:)
Niks moet, alles mag, zeker in onze maatschappij, waar veel mensen het belangrijk vinden om ‘n soort ‘personal space’ te hebben, qua ruimte maar net zo zeker ook qua tijd. Het leven is het doel, niet alleen één enkel activiteit en zeker niet alleen ‘het werk’. Ik geloof altijd in het doen van de dingen die je leuk vindt maar ook die echt dicht bij je hart liggen, vooral terwijl je juist nog de tijd hebt en wellicht lichamelijk in staat bent om ze te doen. Andere tijden zullen komen, en waarschijnlijk andere verantwoordelijkheden ook, dus geniet van het nu. Zoals ze in het Engels zeggen, ‘Take some time to smell the flowers.’ Het kan zijn dat ze morgen er niet meer zijn. Go with the flow … met je eigen ‘flow’ en niet met de verwachtingen van anderen.
@Geert Smith boeiend wat op je cv staat….je bent toch geen slaaf van je CV. Bepaal gewoon lekker zelf wat je wil doen i.p.v. dat CV’tje. CV is gewoon een slavenmiddel. Als je zo denkt dan ga je nooit kunnen genieten van het leven.
By the way, van werken wordt je niet rijk.