Blog Menno: Taal maakt nog meer kapot dan geweld
Blog van MennoGepubliceerd: 3 days ago
| 
|
Rajiv is hogeschooldocent, afstudeercoordinator op de Rotterdam Academy, opleiding Ad ondernemen én CMR-lid. Lees zijn eerdere blogs.
Op de Rotterdam Academy (RAC) zitten veel studenten met een niet-Nederlandse achternaam. Ze geven regelmatig aan dat ze lastig aan werk of een stageplek kunnen komen vanwege die naam. Zonde, want ze worden goed opgeleid. Daarom helpen we ze.
Twaalf jaar geleden deed ik in opdracht van de gemeente Den Haag en radiostation FunX onderzoek naar studenten en discriminatie op de arbeidsmarkt op basis van hun naam. De resultaten waren shocking: veel studenten met een kleurrijke achternaam werden benadeeld. We hebben toen ook de werkgevers en ondernemersorganisatie VNO-NCW hiermee geconfronteerd. Het is alweer twaalf jaar geleden en er is nog steeds weinig veranderd. En het lijkt alsof er vooral over wordt gepraat en nauwelijks actie ondernomen.
Een aantal jaar geleden, voordat ik aan de Hogeschool Rotterdam werkte, heb ik actie ondernomen. Vanuit de gemeente Den Haag ben ik met een aantal partners, waaronder de Haagse Hogeschool en ROC Mondriaan, kansen gaan creëren voor studenten. Er kwam een convenant uit voort dat werd ondertekend door 276 organisaties.
Per wijk kwam er een netwerk dat zich focuste op kennismaking met de talenten van de stad en het stimuleren van de wijkeconomie. Met subsidies en sponsoring werd voor alle studenten een werkplek georganiseerd. Er kwamen commerciële projecten zoals een lunchroom, waar mbo- en hbo-studenten samen een succes van konden maken. En als het een succes was, kon een ondernemer het project met de studenten als personeel overnemen. Win-win.
Dus er zijn manieren om studenten met een kleurrijke achternaam een zetje in de rug te geven. En dat begint met het omarmen van het probleem. Daarna moet je draagvlak creëren bij mensen die beslissen en talenten aannemen en tot slot moeten er concrete acties worden ondernomen.
Toen ik drie jaar geleden bij de RAC begon, was het Workforce Development Center (WDC) net opgericht. Het is een apart programma binnen de RAC, met als doel om verbindingen te leggen tussen de praktijk en het onderwijs. Het center brengt studenten praktijkgerichtheid en vakmanschap bij. Prachtig. Iets wat ik al die jaren had gemist binnen het onderwijs in Den Haag: een initiatief van een hogeschool zelf waarbij de praktijk naar het onderwijs komt en het onderwijs naar de praktijk.
Het WDC ontvangt (onder andere) stageverzoeken van bedrijven en koppelt hier studenten aan. En andersom bedenkt een opleiding een project en zoekt hier een organisatie bij. Het WDC is lekker bezig. Elke opleiding binnen de RAC heeft een accountmanager die een dag per week de opleiding buiten de deur vertegenwoordigt.
De kracht van het WDC is dat het onze talenten de kans geeft om zichtbaar te zijn in de praktijk, op de werkvloer, en dan maakt het niet uit of hun achternaam Van Doorn of Khardoui is. Wat mij betreft mag het WDC een vast onderdeel worden binnen het curriculum, waarbij een verplicht aantal punten moet worden besteed aan een WDC-project, elke periode weer en hogeschoolbreed. Een ambitie die denk ik prima haalbaar is en veel voordelen oplevert.
Ik ben benieuwd naar soortgelijke initiatieven binnen de HR, let me know!
De redactie waardeert het als je onder je eigen naam reageert.
Lees hier alle details over onze spelregels.
Goed bezig!
Als arbeidsdiscriminatie echt zo’n groot probleem is als wordt afgeschilderd door klaaggroepjes dan zou er een enorme poel zijn van hoogopgeleiden die niet aan de bak komen. Deze poel zou dan toch een goudmijn zijn voor bedrijven.
Hoi Rajiv,
Je beweert dat er in twaalf jaar weinig is veranderd op de arbeidsmarkt. Ik zie en hoor in de praktijk andere signalen. Die signalen komen van werkgevers die zeer tevreden zijn over werknemers met een kleurrijke achternaam, ik hoor dat ook van studenten zelf. Verder geef je aan dat een zetje in de rug geven aan deze studenten begint met het omarmen van het probleem.
Volgens mij ligt dat anders. Problematiseren daar is niemand mee geholpen. Je luistert natuurlijk eerst naar een student die een dergelijk probleem ervaart, daarna moet je ze volgens mij helpen om in hun kracht te gaan staan. Dit kunnen ze doen door te leren hoe ze zichzelf naar de arbeidsmarkt kunnen profileren. Dat doen we bij de RAC met de leerlijn PI en slc. Werkgevers geven aan dat ze graag studenten ontmoeten die praktijkervaring op een positieve manier benaderen en die in staat zijn om hun kwaliteiten op een presenteerblaadje aan te bieden. Ik ben van mening dat het WDC hierbij de perfecte ondersteuning kan bieden aan studenten en zo kan zorgen dat studenten positieve ervaringen krijgen met een arbeidsmarkt die naar mijn mening juist blij is met werknemers met kleurrijke achternamen.