‘Ik ben altijd onmatig geweest. Vroeger mochten we af en toe een snoepje van m’n moeder, maar een paar keer per dag graaide ik stiekem een handvol uit die trommel. Later ging ik obsessief gamen en drinken. Drank gaf me het gevoel geaccepteerd en begrepen te worden, erbij te horen. Daarnaast rookte ik wiet en slikte ik weleens xtc.

‘Met coke begon ik op m’n twintigste. De eerste keer voelde ik al: dit is het. De kick, het gevoel van zelfvertrouwen. Een maand later gebruikte ik elk weekend. Anderhalve maand later gebruikte ik elke dag. Coke was al snel het belangrijkste in m’n leven.

‘Wekelijks ging er 200 tot 500 euro doorheen’

‘Een halfjaar nadat ik cocaïne begon te gebruiken, raakte ik in de schulden, want wekelijks ging er 200 tot 500 euro doorheen. Mijn vrienden hebben het toen aan mijn ouders en broertjes verteld. Ze zeiden: “Niek gebruikt te veel drugs.” Mijn ouders zagen wel dat er iets niet klopte met mij, maar waar het aan lag, wisten ze niet zo goed. Dat ik altijd aan het feesten was, wisten ze maar ik werkte ook hard. Dat vonden ze positief en dat balanceerde de boel weer een beetje. Daarbij komt dat ik heel goed kan praten, liegen en manipuleren. Dus mijn ouders en broertjes waren toch wel geschokt door wat mijn vrienden vertelden. En ik dacht alleen maar: shit, nou weten ze het, nou kan ik niet meer gebruiken.

‘We spraken af dat ik hulp zou gaan zoeken en dat heb ik ook gedaan. In de kliniek vroegen ze me: “Waar wil je mee leren omgaan?” Ik zei dat ik wilde stoppen met cocaïne gebruiken omdat het m’n leven onhanteerbaar maakte, maar dat ik gecontroleerd wilde drinken. Ik moest gaan bijhouden hoeveel ik dronk en weet nog dat ik in een weekend op 85 bier zat. Ik ben toen drie maanden gestopt met alles. Die periode, die zie ik als de donkerste van mijn leven. Omdat ik m’n drank en drugs niet meer had, voelde ik me heel verdrietig, geïrriteerd en onbegrepen. En dus ging ik tijdens de behandeling weer gebruiken. Het was zelfs zo erg dat ik een uurtje naar die behandeling ging, een pluim kreeg dat ik goed bezig was en dat m’n dealer buiten al op me stond te wachten. Op het moment dat ik ook weer ging drinken, was ik he-le-maal van God los.

‘Als ik een krat bier opzoop, hoorde je niemand. Maar als ik een lijntje coke nam, was het hel en verdoemenis.’

‘Ik was vel over been’

‘In 2013 leerde ik een meisje kennen op wie ik vreselijk verliefd werd en toen stopte ik vrijwillig met cocaïne gebruiken. Voor haar. Ik had een nieuw doel in m’n leven: haar veroveren. In het halfjaar dat ik daarmee bezig was, heb ik twee keer gebruikt, maar wel heel veel gedronken. En dat is geoorloofd hè. Als ik een krat bier opzoop, hoorde je niemand, maar als ik een lijntje coke nam was het hel en verdoemenis. Toen we een relatie kregen, begon ik binnen een maand weer te gebruiken, alsof het toen weer kon.

‘Uiteindelijk ging die relatie stuk door mijn gebruik en heeft ze me losgelaten, waardoor ik nog meer ging gebruiken. Op m’n piek zat ik op drie gram per dag. Ik sliep en at bijna niet meer. Ik ben nog niet dik, maar toen was ik helemaal vel over been. Ik raakte in een isolement en werd behoorlijk paranoïde. Als m’n ouders naar bed waren, ging ik beneden snuiven, drinken en pornootjes kijken. Alle gordijnen dicht en elke vijf minuten controleren of de politie kwam of m’n ouders naar beneden kwamen. Die gekheid in m’n hoofd was bizar.

‘Ik leerde dat ik de ziekte verslaving heb’

‘De omslag kwam toen ik m’n ex-vriendin tegenkwam. Ze zei: “Waar de fack ben jij mee bezig?” Toen heeft ze me keihard de waarheid verteld. Dat m’n broertje al een jaar niet tegen me praatte, m’n andere broertje z’n minor niet had gehaald door de stress en m’n moeder bij een psycholoog was beland. Zij kwam met een kant-en-klaar plan: “Je gaat tien weken naar een kliniek in het buitenland.” Ik had intussen weer gezeik met dealers, geen geld, geen opleiding, dus tien weken weg trok me wel. En daarom meldde zij me aan. Toen ik wist dat ik weg zou gaan, ben ik helemaal doorgeschoten. M’n ex en ouders hebben me naar het vliegveld gebracht; m’n vriendin griste net voor ik door de douane moest nog een pakje coke uit m’n broekzak.

‘Toen ik daar aankwam, was ik kapot. De eerste tijd heb ik twaalf tot veertien uur per dag geslapen. Ik ontmoette er mensen die net zo waren als ik. Zij begrepen mij wél. Ik leerde ik dat ik machteloos sta tegenover drank en drugs, dat ik de ziekte verslaving heb. Ik vond dat heel moeilijk te accepteren. Dat zou betekenen dat ik er niks aan kon doen, terwijl ik mezelf overal de schuld van gaf. Tot die tijd was het niet in me opgekomen dat verslaving een ziekte kon zijn, ik dacht dat cocaïne de oorzaak was van mijn problemen, niet het gevolg. Na tien weken behandeling moest ik weer naar m’n oude leven terug. Terug naar m’n ouders, die dat ook eng vonden.

‘Ik ben met een dagbehandeling gestart en naar meetings van Cocaine Anonymous (CA) gegaan. Dat veranderde mijn leven. Ik ontmoette daar mensen die niet gebruikten en toch gelukkig, blij en tevreden waren, terwijl ze eenzelfde verleden hadden als ik. Aan hen ging ik me vastklampen. Ik vroeg: “Hoe hebben jullie dat gedaan?” “Door de twaalf stappen van het CA-programma te zetten”, zeiden ze en dat ben ik toen ook gaan doen.

‘Ik leerde m’n grenzen bewaken, ging puinruimen, schulden afbetalen en maakte het goed met de mensen om me heen.’

‘Het is de eerste keer dat ik voorbij de kerst ben gekomen’

‘Ik leerde m’n grenzen bewaken, ging puinruimen, schulden afbetalen en maakte het goed met de mensen om me heen. Door de twaalf stappen met een sponsor door te werken, maakte ik de morele balans op van mijn leven, en toen ik zelf sponsor werd en ook service ging doen, zoals voorlichting geven, kon ik wat terugdoen voor het programma en voor de maatschappij. De stappen, een sponsor en service, dat is de driehoek waardoor ik in het hart blijf, en dus in balans.

‘Ik ben nu weer aan het studeren. Het gaat heel goed, het is de eerste keer dat ik voorbij de kerst ben gekomen. Door weer te gaan studeren, maakte ik het ook goed met mezelf. Mijn verslaving heeft veel kapotgemaakt, maar toch zeg ik dat het het mooiste is wat me is overkomen. Het heeft me zelfbewust gemaakt. Ik ben nu vierenhalf jaar clean van alles en eindelijk op de plek waar ik altijd heb willen zijn.’

Om privacyredenen noemen we de student in dit artikel Niek. Zijn echte naam is bij de redactie bekend.

Tekst: Dorine van Namen

Dit verhaal kom uit ons drank & drugs themanummer. In dat magazine staat ook een groot onderzoek naar het drank & drugsgebruik van Hogeschool Rotterdam-studenten. Het hele onderzoek lees je hier:

Het grote drank- & drugsonderzoek 

Volg ons op Instagram