| 
|
Serge Feldmann was van 2011 tot 2024 studentendecaan op de HR en is nu senior beleidsadviseur studentenwelzijn. Hij blogt om de wereld een klein beetje te helpen veranderen. Zijn eerdere blogs lees je hier.
Foto: Paul van der Blom
Alleen of eenzaam zijn, is niet hetzelfde. Alleen zijn betekent simpelweg dat er niemand bij je is, eenzaamheid wil zeggen dat je omringd kunt zijn door massa’s mensen en je toch alleen voelt.
Toen ik een jaar geleden weer single werd na tien jaar, voelde ik me in eerste instantie vooral alleen. Het ging pas pijn doen toen het eenzaamheid werd. Dat gevoel liet zich het luidst horen bij momenten die ik had willen delen met haar. In dat vaak woordeloze delen lag die diepe verbinding besloten: we waren hier samen getuige van, we hebben dit samen beleefd.
Het lijkt erop dat een toenemend aantal jonge mensen zich eenzaam voelt. Dat bleek ook toen kort geleden een jongere een Twitterbericht plaatste met de hashtag #eenzamejongeren. Ze kreeg enorm veel reacties en het werd breed opgepikt door de media.
Niet vreemd wellicht. Het hiaat tussen de voorgestelde wereld op social media en de werkelijkheid wordt steeds groter. Je kunt je er niet in herkennen, laat staan mee verbinden, want het is simpelweg vaak niet echt.
Ik denk dat gevoelens van eenzaamheid – mede daardoor – eerder regel dan uitzondering zijn. Want vergis je niet: ook mensen in een relatie, met honderden volgers en duizenden likes, de feestbeesten en de populaire types, kennen het knagende, kronkelende gevoel in hun buik dat eenzaamheid heet. Kundig gemaskeerd, weggelachen en onderdrukt, dat wel.
Eenzaamheid ontstaat niet door alleen-zijn maar door het gebrek aan werkelijke, betekenisvolle verbinding. Wil je er iets aan doen, begin dan daar. Waar kun jij je volledig mee verbinden?
Neem er even wat tijd voor en je komt met een hele lijst. Want er is van alles dat jij belangrijk, mooi, fijn en interessant vindt. Wat je hebt meegemaakt in je leven, waar je jezelf zorgen om maakt of wat je van de daken wilt schreeuwen.
Als je dat lijstje hebt, weet je ook waar je moet zijn om waardevolle verbindingen aan te gaan met gelijkgestemden. Heb je hulp nodig met dat lijstje? Kom maar langs.
Wil je op donderdag (rond lunchtijd) het heetste nieuws van afgelopen week in je mailbox ontvangen? Meld je aan voor onze nieuwsbrief. De redactie waardeert het als je onder je eigen naam reageert.
Lees hier alle details over onze spelregels.
De eenzaamheid heerst na een moeilijk verleden nu ik alles op orde heb hier ook.
Graag zou ik nieuwe contacten op doen maar via waar
Volgens mij is eenzaamheid nooit helemaal te bannen, al is je sociale leven nog zo groot. Het is eerder een gevoel van gemis, misschien rust in je hoofd? In de huidige maatschappij is alles op elk moment te verkrijgen. Dit geeft een valse verwachting van het leven wat betreft andere dingen, zoals relaties. Wachten en geduld hebben heeft men verleerd. Waarden zoals eerlijkheid, samenhorigheid, familiale banden zijn overboord gegooid. Sociale media lijken voor velen de oplossing, men kan hier honderden vrienden hebben, maar niet ene met een echte diepgaande verbinding. Less is more.
Mijn ervaring is dat je Door middel van vrijwilligerswerk vaak prachtige verbindingen kan aangaan…je vindt voldoening en waardering en hebt ook waardevolle contacten met anderen…ik ben geen jongere. ..integendeel…maar ben wel al 20 jaar alleen…vind zelf veel voldoening in mijn vrijwilligerswerk
Zo goed mogelijk verbinden is het enige dat je kunt doen, maar het is geen wondermiddel.
Vanwege de menselijke structuur en gebrekkige communicatie (omzetting van gevoelens in gedachten, gedachten in woorden, woorden weer in gedachten en hopelijk weer in gevoelens aan de andere kant, waarbij bij elke vertaling informatie verloren gaat) zal een 100%-verbinding met een ander niet lukken. Je mag je gelukkig prijzen met 70-80%.
Verbinden met een ideaal etc. is een stuk gemakkelijker, alleen al door het feit dat je dat ideaal zelf definieert (lees verzint) in je hoofd en het niet perse een relatie met de werkelijkheid hoeft te hebben, maar dat is weer een ander verhaal.