Blog Menno: Taal maakt nog meer kapot dan geweld
Blog van MennoGepubliceerd: 6 days ago
Iedereen is in de kern een junkie. Jij ook. En dat je het ontkent, is typisch voor verslaafden, dus je bent een schoolvoorbeeld.
Ieder mens, overal, streeft elke dag weer naar een leven dat vrij is van pijn en lijden. Geluk, veiligheid, genot en gemak willen we! Hier en nu en het liefst eeuwigdurend.
Je zou dus kunnen zeggen dat we in aanleg comfortjunkies zijn. Daar kun jij in eerste instantie niets aan doen. Je reptielenbrein, het oudste deel van je hersenen, is daar de schuldige van. Het gaat mis bij de middelen en manieren die we kiezen om dat comfort te bereiken.
Zo dacht ik zelf zo’n vijftien jaar lang dat ik geluk zou vinden door een pakje sigaretten per dag weg te paffen. Of twee, op een erg leuke en gezellige dag. Ook was er enige tijd een vrouw aan wie ik verslaafd was. Met haar beleefde ik grootse en spannende avonturen. Zij had mij nodig en ik haar. We konden geen moment zonder elkaar. Pas in het vierde deel van Tomb Raider merkte ik dat Lara Croft geen vat meer op me had. En zou ik je een gebruiksaanwijzing moeten geven van mijzelf, staat vetgedrukt bovenaan: ‘Altijd eerst koffie geven na het ontwaken.’
Er is een universele regel die voor alle verslavingen geldt. En die maakte het voor mij – na vijf eerdere, mislukte pogingen – mogelijk eindelijk te stoppen met roken. Het enige wat een verslaafde namelijk doet, is voortdurend zijn ontwenningsverschijnselen opheffen, van het ene naar het volgende moment.
Welke verslaving het ook betreft: dat rotgevoel door de ontwenning moet weg. Nu! Maar het ongemak ruimte geven en leren verdragen en de onderliggende behoefte leren kennen, is de feitelijke weg naar vrijheid. De gezondere, betere, helpende en zorgzame andere manier om die behoefte te bevredigen. Toen ik dat eenmaal inzag, was het daadwerkelijke stoppen niet eens zo moeilijk meer. Onwennig en ongemakkelijk, dat wel. Maar niet onoverkomelijk.
Heb jij een verslaving? En is dat een probleem aan het worden? Stel jezelf dan eens deze vraag, op het moment dat je het meest verlangt naar jouw drug: ‘Hoe voel ik me nu en welke behoefte probeer ik nu werkelijk te bevredigen?’
Mijn sigaret moest me rust brengen bij gevoelens van stress en angst. En als een sigaret nou juist iets niet doet… Ik vond nieuwe wegen en manieren daarvoor, die zijn er altijd. En mensen die je daarbij willen helpen. Bijvoorbeeld een studentendecaan. Want die is nu eenmaal verslaafd aan problemen.
Deze blog hoort bij ons themanummer over drank en drugs. Je lees het hier:
Laat een reactie achter
Spelregels
De redactie waardeert het als je onder je eigen naam reageert.
Lees hier alle details over onze spelregels.
Back to Top