Serge 1.0 zou zichzelf een slachtofferrol hebben aangemeten en zou zichzelf isoleren. Hij zou alles wat erop wijst dat het allemaal oneerlijk is en dat hij nu helemaal alleen is, uitvergroten en non-stop overdenken. Eindstation: depressie.

Serge 2.0 zou zijn situatie te lijf gaan door zichzelf te overschreeuwen – ‘ben je gek, dit is het beste wat me ooit is overkomen! Het gaat ge-wel-dig met mij’ -, zichzelf flink onder zijn kont schoppen en zich verliezen in talloze projecten, ideeën en afleidende bezigheden. Eindstation: burn-out.

Serge 3.0 ervaart en ondergaat het, geeft ruimte aan de emoties die de omstandigheden teweegbrengen en staat ze toe er te zijn. Hij stelt zichzelf vragen als: Wat is nu helpend voor mijn situatie? Wat heb ik nu nodig om gezond te blijven? Wat is nu een wijze keuze? En laat de situatie de tijd nemen die nodig is.

Serge 3.0 doet dat ook heus niet zonder vallen en opstaan. Ik ben boos, wanhopig en gefrustreerd geweest, heb meer flessen rood en wit geopend dan het Trimbos-instituut adviseert, heb me gelaafd aan intens zielige liedjes en films en schreef talloze vernietigende apps en mails – die ik niet verstuurde. En ook dat hoort er allemaal bij. Mijn verdriet doet me inzien hoe leuk ik het heb gehad, mijn pijn hoe fijn het was, mijn frustratie dat ik het geluk had te mogen hebben wat ik had. Maar alles is eindig. Ook de ellende.

In gesprekken met studenten verbaas ik me soms. Dan hoor ik verhalen over een heel vervelende situatie, een niet behaalde belangrijke toets, een superspannende stageplek of een overleden dierbare, en dat mag dan vervolgens niet vervelend, frustrerend, verdrietig of spannend zijn! Maar dat is het gewoon. Het hoort erbij. Er is niets mis met je.

Je hoeft het er alleen te laten zijn en ondertussen goed voor jezelf te zorgen. Je bent tot zo veel meer in staat dan je denkt. En dat komt juist dán tot uiting. Je kunt een toets maken en zenuwachtig zijn, verdrietig zijn en stage lopen, moe zijn en toch in de les verschijnen. Het universum geeft je nooit meer dan je aankunt, zei mijn ex altijd.

Het eindstation van 3.0? Wijsheid.

Volg ons op Instagram