Blog Menno: Taal maakt nog meer kapot dan geweld
Blog van MennoGepubliceerd: 4 days ago
Stiekem, heel stiekem, heb ik zo aan het einde van mijn studie een beetje heimwee. Heimwee naar al die toffe vakken en projecten die ik deed. Maar misschien zijn het wel kriebels: doorstudeerkriebels.
Ik heb studeren altijd geweldig gevonden. Bij het bekijken van de boekenlijsten en syllabi word ik altijd al razend enthousiast. Maar ik was er heel stellig in: ik wil wel doorstuderen, maar eerst een poosje werken. Na zeven jaar lerarenopleiding en in totaal twintig jaar van mijn leven naar school gaan, wilde ik heel graag de praktijk in. Lekker met leerlingen werken, terrein veroveren. Ergens wil ik dat nog steeds, maar o, die leuke millennial quarterlife questions… Misschien wil ik dat doorstuderen toch wel hoger op mijn prioriteitenlijstje zetten.
Ik geef mijn scriptie en minoropdrachten maar de schuld: de laatste weken heb ik eindeloos veel onderzoeken en artikelen gelezen, van woordenschatdidactiek tot cyberpesten en van faalangst tot de moeilijkheidsgraad van teksten in leerboeken. En ik vind het allemaal even interessant. Juist daardoor voel ik die kriebels. Oef, die master educational needs lijkt me toch wel erg interessant en ik zou zo graag een keer onderzoek willen doen naar de invloed van een spierziekte op leercapaciteiten en naar de verschillen in opdrachtniveaus in methodes Nederlands voor vmbo en havo…
Twee dagen later gaan mijn gedachten weer een heel andere kant op: o nee, de studie Nederlands sterft uit… maar eigenlijk wil ik dat ook nog gaan doen! En dan onderzoek doen naar adolescentenliteratuur en Nederlanse urban poetry, en leerlijnen voor nieuwe Nederlanders… En misschien wil ik ook nog wel literatuur- en filmwetenschap gaan studeren, want dat is zo onderschat in het vak Nederlands. Of onderwijskunde, want ik vind innovatie en onderwijspolitiek vet interessant. Of, wat maakt het ook uit, communicatie, want ergens koester ik ook nog de droom om bij een uitgeverij te werken.
Ik denk dat dat studeren me gewoon in het bloed zit en daar ook niet snel uit zal verdwijnen. Ik zie mezelf nog geen aanmeldformulier versturen op de dag dat ik mijn diploma heb ondertekend; het werkveld lokt en lonkt ook. Maar wie weet. Wie weet vallen er over een paar jaar wel splinternieuwe studieboeken op de mat om razend enthousiast over te worden.
Laat een reactie achter
Spelregels
De redactie waardeert het als je onder je eigen naam reageert.
Lees hier alle details over onze spelregels.
Back to Top