Blog Menno: Taal maakt nog meer kapot dan geweld
Blog van MennoGepubliceerd: 6 days ago
Het is een feit dat het gebruik van social media stress veroorzaakt. Is het niet door acute FOMO (Fear Of Missing Out), dan is het wel vanwege de ziekmakende onzekerheid door constante vergelijking met anderen, het teveel aan berichtjes of juist het tekort daaraan. Helaas heeft dat virus ook vat op mij.
Ik gebruikte Facebook, Instagram, WhatsApp en LinkedIn. Die laatste is vrij tam, al is een potje verplassen op de carrière- en ontwikkelingsladder daar ook niet ongewoon. Toen ik op Facebook meldde dat ik blogs ging schrijven voor Profielen of dat ik een pitch op de jaaropening van de hogeschool had gedaan, regende het hartjes en duimpjes. Post ik een – in mijn ogen stuitend – politiek nieuwsberichtje, een nieuwe Trumpiaanse nachtmerrie of een misstand in de dierenindustrie, dan blijft het oorverdovend stil. Hooguit een verdwaalde boze emoji.
Succes willen we zien! Of juist diepe treurnis. Dat doet het ook goed. ‘Dag lieve oma’ of ‘Chemokuur 3 zit erin, nu maar afwachten!’, kan ook rekenen op een regen aan hartjes en een standaardreactie als ‘Sterkte met je tumor, man’. Niemand wil tenslotte achterblijven met zijn oprechte, diepgevoelde medeleven.
En om het allemaal te kunnen doen en volgen, geven we graag alles prijs. Onze privacy, foto’s, contacten, locaties, voorkeuren en ook wachtwoorden. Dat verbaasde zelfs Mark Zuckerberg toen hij Facebook ooit lanceerde. ‘Kijk hoe dom die mensen zijn!’, zou hij destijds tegen een goede vriend gezegd hebben. De rest is geschiedenis. Alles voor onze dagelijkse dosis likes, aandacht en erkenning. Maar de voldoening duurt steeds korter, net als bij verslaving, en we hebben méér nodig. Die selfies, filmpjes en stories kunnen nog gekker, schokkender en onthullender.
Er zijn interessante experimenten waarbij een vreemde iemand op straat aanspreekt, van alles over deze persoon blijkt te weten en daar vragen over gaat stellen. ‘Hoe is het nu met je zieke oma?’, ‘Wat geweldig dat Sofie haar eerste stapjes al kan zetten en wat lijkt ze op jou zeg!’ Die mensen schrikken zich kapot. Hoe weet die man dat?! Al die informatie bleek gewoon voor iedereen te vinden op internet en social media.
Ik heb mijn hoop gevestigd op generatie Z. Want als mijn indruk klopt, is die behoorlijk aan het worstelen met de vraag of ze nog langer social media junkie wil blijven. Er is een heel eenvoudige oplossing. Als jullie elkaar overal ter wereld vinden en allemaal tegelijk de stekker eruit trekken, stort dat hele imperium volledig in elkaar. Ik reken op jullie en ben zelf alvast begonnen. Next stop: appgroepen.
De redactie waardeert het als je onder je eigen naam reageert.
Lees hier alle details over onze spelregels.
Mooie omschrijving van de opportunistische realiteit waarin we leven.
Ik zelf ben al jaren geleden gestopt met alle vormen van social media, maar regelmatig vraag ik mezelf af; en wat als ik het met een bepaalde mate gebruik? Zullen de voordelen dan zwaarder wegen?
Ik ben er nog steeds niet uit.