Het begrip studiesucces is bij mijn weten nergens binnen de hogeschool eenduidig gedefinieerd. En toch nemen we het allemaal in de mond. Staan we dus in dezelfde taal alsnog langs elkaar heen te praten. Voor de een gaat het over nominaal = normaal, een ander hanteert het voorkomen van uitval als maatstaf voor succes, en een derde laat de champagne knallen als studenten binnen vijf jaar afstuderen.

Veel stressproblematiek van studenten komt voort uit het idee en de verwachting dat een opleiding in vier jaar behaald moet worden. Dat verhaal is ‘plan’ maar geen ‘reality’. Want dat lukt eigenlijk alleen als alle lichten doorlopend op groen staan en er niets noemenswaardigs gebeurt in je leven. De gemiddelde hbo’er heeft vier jaar en negen maanden nodig om zijn diploma te halen. Willen we dan als hogeschool tegen hele groepen zeggen: ‘Jouw schoolcarrière hier was geen succes, ondanks je diploma’?

En waarom is een afgebroken opleiding eigenlijk geen studiesucces? Het proberen, onderzoeken en tot de conclusie komen: ‘Dit is niets voor mij’, is óók heel waardevol. Daarna kun je andere, misschien betere keuzes maken. Deze stap was noodzakelijk om verder te komen.

Wat mij betreft is studiesucces dat je jezelf hebt ontwikkeld tot een bevlogen professional die – voorzien van de nodige beroepsmatige kennis en vaardigheden – in staat is om goed mee te bewegen met alle pieken en dalen die het leven je voor de voeten werpt. En of dat nu wel of niet nominaal gelukt is, met of zonder (tijdelijke) uitval, doet niet ter zake.

Ik deed vijf jaar over mijn studie. Inderdaad: het leven fietste er even doorheen. Maar dat ik er meer tijd voor nam, maakte ook dat ik meer diepgang kon zoeken. Ik was een stuudje en ging voor de 9. Die houding hielp me niet sneller vooruit, maar heeft me wel veel gebracht. Het was mijn manier, mijn ontwikkeling, mijn tempo, mijn studiesucces.

Volg ons op Instagram

Wil je op donderdag (rond lunchtijd) het heetste nieuws van afgelopen week in je mailbox ontvangen? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.