In de lente van dit jaar moesten we allemaal halsoverkop fulltime gaan thuiswerken. Voor sommigen ging dat makkelijk, voor anderen was het een complete omslag. Vooral het leren scheiden van werk en privé is iets waar de meeste mensen negen maanden later nog steeds moeite mee hebben.

Wat me verbaast is dat zoveel mensen ervan uitgaan dat we net zo productief moeten zijn tijdens de pandemie als voor de pandemie. Terwijl we allemaal gebogen gaan onder enorme stress. Zorgen om onze gezondheid, de gezondheid van onze naasten. Onzekerheid over hoe lang deze situatie gaat duren.

Elke dag komen er adviezen en tips voorbij over hoe om te gaan met hoge werkdruk. Van mediteren, yoga, wandelen en beter plannen tot op tijd naar bed gaan.

Maar nergens kom ik het advies tegen om gewoon even niks te doen, absoluut niks. Absoluut niks doen is een van de moeilijkste dingen. In onze maatschappij wordt onze waarde gelijkgesteld aan onze productiviteit. We moeten altijd bezig zijn met iets doen. De agenda is er om te vullen met bezigheden. We willen of durven geen ‘nee’ zeggen.

Wees eens zo objectief mogelijk. Moet je echt alles doen wat je aan het doen ben? Moet je echt in de avond werken of in het weekend? Dat je collega’s of je medestudenten appen of e-mailen op die tijden betekent niet dat jij ook aan het werk moet. Bedenk dat als je een burn-out krijgt vanwege te lang een te hoge werkdruk, je collega’s, je studenten of je werkgever niet je huishouden en andere noodzakelijke klusjes voor je komen doen zodat je je volledig kunt focussen op herstellen.

Blijf lekker op de bank liggen. Staar naar het plafond. Kijk wat Netflix. En probeer je to-dolijst en je werk even los te laten.

Voorkomen is beter dan genezen. Dus doe af en toe gewoon helemaal niks.

Wil je op donderdag (rond lunchtijd) het heetste nieuws van afgelopen week in je mailbox ontvangen? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.

Volg ons op Instagram