Als het op technologische snufjes en ontwikkelingen aankomt ben ik er altijd als de kippen bij. Ik heb jaren met smart gewacht op de mogelijkheid met mijn iPhone te kunnen betalen. Iets dat in de Verenigde Staten allang kon, maar hier maar niet van de grond kwam. Tot de dag dat de ING Bank bekendmaakte dat we ook in Nederland gebruik konden maken van Apple Pay. Blij dat ik was! Ik betrapte mezelf erop meerdere keren naar de supermarkt te lopen om even met mijn horloge of telefoon te kunnen betalen.

Maar, hoe leuk dit toen ook was –  en stiekem nog steeds wel is – dit was natuurlijk gewoon weer een stap richting een leven zonder contant geld.

Zo gebeurde het me dat ik een blikje frisdrank aan wilde schaffen bij een supermarkt in de binnenstad, wilde afrekenen met de 2-euromunt die ik in mijn portemonnee had zitten, maar er vriendelijk op werd gewezen dat dat niet werd geaccepteerd en ik alleen kon pinnen.

Ik zie ook steeds vaker stickers op deuren of ruiten van winkels met de mededeling dat de betreffende winkelier alleen pinbetalingen accepteert. En dit baart me oprecht zorgen. Als student heb ik immers niet altijd geld op mijn rekening staan, maar wel geld in mijn portemonnee. En dan kan ik dus niet kopen wat ik wil hebben.

The war on cash is real. Is dit de keuze van de winkelier, de overheid? Is het een gevecht tegen vals geld en overvallen?

Ik ben er nog lang niet klaar voor papier- en muntgeld los te laten. Het eeuwenoude idee van een ruilmiddel wordt weggevaagd en dat vind ik eeuwig – no pun intended – zonde.

Volg ons op Instagram

Wil je op donderdag (rond lunchtijd) het heetste nieuws van afgelopen week in je mailbox ontvangen? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.