Boeken, verhalen en taalfouten waren mijn leven en ik kon met de beste wil van de wereld niets bedenken waar ik me liever mee bezig zou houden. Nu, ruim zeven jaar later, kan ik me met de beste wil van de wereld niets voorstellen wat in de buurt zou komen van mijn liefde voor het onderwijs en het vak Nederlands. Maar stel dat het anders was geweest?

In een ander leven was ik misschien wel communicatie gaan studeren, want een baan in het boekenvak of als tijdschriftredacteur lijkt me ook nu nog steeds fantastisch. Of misschien had ik gekozen voor de lerarenopleiding geschiedenis. Die past ook goed bij mijn interesse in alle verhalen en mensen die de geschiedenisboeken niet hebben gehaald. Of maatschappijleer, vanwege de vonkjes die ik van binnen voel opspringen als ik lees over activisme en jongerenpolitiek. Misschien begin ik ooit nog eens aan een van deze studies, wie weet.

En stel dat ik toch Nederlands was gaan studeren … Dan had ik nu misschien wel aan mijn scriptie gewerkt over young adult-literatuur of de hervorming van het vak Nederlands. Stiekem denk ik dat het onderwijs toch wel aan me was gaan trekken. Misschien ben ik daar altijd al wel voor bestemd geweest. Want alle dingen die vlinders in mijn buik doen opvliegen, alle dingen die ik interessant vind, zitten in het onderwijs Nederlands.

En ik zou het niet anders meer willen: ik ben misschien niet in de wieg gelegd om les te geven, maar ik ben geboren voor het onderwijs.

Volg ons op Instagram