Bormans las Het Profielen Panel van vorige week en was not amused over de reacties van panelleden die aangaven niets te voelen voor dat aanspreken. ‘Iedereen heeft de vrijheid iets te vinden van die regels. Maar we krijgen regels opgelegd en hebben een voorbeeldfunctie richting 42.000 jonge mensen. Buiten dat zijn de regels er niet voor niets en ligt de HR in een stad en een regio met een relatief lage vaccinatiegraad. We zijn kwetsbaar, in die context moet je wat mij betreft het beleid ook zien.’

‘We zijn kwetsbaar, in die context moet je wat mij betreft het beleid ook zien’

Ook Jeroen van den Brink, op de HR hoofd beveiliging, vindt dat het niet alleen aan zijn mensen is om niet-dragers aan te spreken, ook om hen gemotiveerd te houden. ‘Het is vervelend als mensen niet mee willen doen en soms in discussie gaan over de mondkapjesplicht. Wat veel tijd kost.’

Meer toezichthouders

Om niet-dragers aan te spreken en om ongehoorzame personen naar buiten te sturen, wat een enkele keer is gebeurd, zijn er recent meer toezichthouders ingehuurd. Minder dan de bedoeling was overigens. Van den Brink: ‘Ook hier is de arbeidsmarkt krap, en ik wil mensen hebben die de pedagogische kwaliteiten hebben om dit werk op een school te doen.’

Het is dus niet slechts de verantwoordelijkheid van de toezichthouders om zich met de mondkapjesplicht te bemoeien, benadrukken Bormans en Van den Brink. Bormans: ‘We moeten niet denken “Jeroen en z’n mannen en vrouwen doen het wel”. Ik zie de HR als een gemeenschap waarbij we allen het doel van de school dienen. We zijn een school, dus we kunnen gebruikmaken van onze pedagogische kwaliteiten.’

Geen dwang, wel appèl

Maar wat mag je dan verwachten van de gemiddelde student of van de introverte beleidsmedewerker? Bormans: ‘Als 5 à 10 procent van de collega’s iemand niet durft aan te spreken, dan is dat zo. Als de rest het wel doet komt het goed. Er is wat mij betreft geen sprake van dwang om anderen aan te spreken maar ik doe wel een appèl op mensen.’

‘Er is wat mij betreft geen sprake van dwang om anderen aan te spreken maar ik doe wel een appèl op mensen’

Zelf spreekt Bormans niet-dragers meestal aan met een kwinkslag en zo nodig soms streng. ‘Dat moet je een beetje aanvoelen. Ik wijs altijd eerst naar mijn eigen mondkapje. Als het dan lang duurt voor iemand reageert word ik wat strenger. 95 procent zet alsnog een mondkapje op, 5 procent reageert nukkig en één keer kreeg ik een behoorlijk grote mond.’

Vechtpartijtje

Van den Brink vindt dat ‘aansprekers’ niet bang hoeven te zijn. ‘De toezichthouders zijn perfect in staat om anderen bij te staan als het uit de hand loopt. Maar echt uit de hand lopen doet het eigenlijk bijna nooit, wel dat mensen niet willen luisteren en dat ze een waarschuwing krijgen. Twee keer hebben we iemand het pand uitgezet. Vorig jaar is er sprake geweest van een vechtpartijtje, maar dat gebeurt zelden en dat gebeurde voor corona trouwens ook.’

Bormans en Van den Brink willen ook het beeld nuanceren dat het met het dragen van mondkapjes overal op de hogeschool slecht gesteld is. Bormans: ‘Op Museumpark zijn er meer problemen dan op de andere locaties waar het best goed gaat. Op Academieplein worden de mondkapjes bijvoorbeeld soms vergeten als men uit de les komt, en op de Willem de Kooning Academie gaat het betrekkelijk goed. Er is dus sprake van een gemengd beeld, gelukkig zijn er ook veel mensen die zich er goed aan houden.’

Zelftesten kan beter

Een aantal andere coronaregels en adviezen is lastiger te controleren dan de mondkapjesplicht, ziet ook Bormans. ‘De anderhalve-meterregel geldt bij ons niet maar we roepen de mensen wel op om in een klas een beetje afstand te houden.’

‘Als ik zelf meerdere keren in een week op een locatie ben, doe ik drie keer een test’

Dat niet iedereen het advies opvolgt om tweemaal per week een zelftest te doen, wordt duidelijk uit de niet al te snel slinkende voorraad van zelftestonderwijs.nl. ‘Het gebeurt minder dan de bedoeling is’, weet ook Bormans. ‘Als ik zelf meerdere keren in een week op een locatie ben, doe ik drie keer een test. Dat is veilig voor de ander, maar ik wil het zelf ook weten.’

Online weer de norm?

De collegevoorzitter ziet overigens het onderwijs op locatie een klein beetje afnemen. Er is al de afspraak dat bij twee besmettingen in een klas de hele klas gedurende een week overgaat op online onderwijs, er zijn ook situaties waarbij men preventief overgaat op online. ‘Bijvoorbeeld bij gezondheidszorgopleidingen waar mensen ook nog in een ziekenhuis werken en kinderen hebben die besmettingen kunnen oplopen; ze passen op voor teveel risicoplekken.’

Een – landelijk – besluit erover is er nog niet, maar Bormans ziet het voor zich dat online weer de norm gaat worden. ‘Met pijn in het hart. Maar laten we dan zorgen dat we dingen die we wel op school willen doen, het praktijkonderwijs, 1-op-1 gesprekken en zelfstudie, daar ook goed kunnen doen.’

Tekst: Jos van Nierop
Foto: Asli Kösker

Volg ons op Instagram