Vier jaar geleden zei ik tegen mijn ouders dat ik wilde stoppen met mijn toenmalige hbo-opleiding, omdat die niet bij mij paste en ik graag een andere richting op wilde gaan. Ze steunden mij toen niet. Ze probeerden me steeds te overtuigen om door te gaan met mijn eerste studie, omdat het anders zonde zou zijn om een jaar van mijn leven te verliezen. Pas een paar maanden later, toen ze zagen dat ik serieus bezig was met mijn tweede studie en er veel moeite voor deed, kreeg ik support van hen.

Voor mij was dit een goede les: het is niet de taak van de mensen om mij heen om mij aan te moedigen en te ondersteunen. Ik realiseerde me ook dat support niet iets is wat ik automatisch krijg, maar iets wat ik moet verdienen.

En om heel eerlijk te zijn, in mijn ogen is het nog beter om van niemand support te verwachten of er lang op te wachten, in de hoop dat het een keer komt. Je verspilt alleen maar je tijd en raakt waarschijnlijk teleurgesteld, als je de support uiteindelijk toch niet krijgt. Het directe gevolg: je zult veel minder bereiken. En daarbij: zelfs als je al succes in je leven of studie hebt behaald, dan krijg je de support van je omgeving misschien voor maar een (klein) deel of zelfs helemaal niet.

In het geval dat jouw omgeving je wel support: prima! Mooi meegenomen. Maar als zij dat niet doen, ga er niet om lopen zeuren en sleuren. Ga gewoon door met het behalen van je doelen. Aan het einde van de dag is het jouw leven, pad en tijd. Jij maakt de keuze wat je met je leven gaat doen. Niemand anders. En dit is niet egoïstisch bedoeld, maar juist genereus. Je kunt niemand helpen als je jezelf niet helpt.

Als je iets doet in je leven, doe het dan volledig voor jezelf en niet voor anderen. Wees je eigen supporter. Dan kom je het verst.

Volg ons op Instagram