Eind november werden studenten met geweld weggesleept uit een gebouw van de Erasmus Universiteit. Ze organiseerden hun eigen klimaatvriendelijk onderwijs. Het college van bestuur moest er niets van hebben, maar …

Al snel boden ze een halfslachtig excuus aan. Een onderwijsinstelling die de politie op haar eigen studenten afstuurt. Veel bonter kun je het niet maken.

En niet zomaar studenten. Studenten die hun eigen onderwijs organiseerden. Ze hadden hoogleraren, politici en organisaties uitgenodigd om lessen te geven, panels te houden en discussies te organiseren. Tijdens onderwijsuren, zonder andermans lessen of studie te verstoren. Een voorbeeld van hoe onderwijs eruit kan zien.

Het ontruimen van de universiteit is als een emmer onder een waterlek zetten. Je hebt die dag geen last meer van het water, maar het lek zit er nog steeds. Het probleem was niet dat de studenten en medewerkers hun eigen klimaatvriendelijk onderwijs organiseerde. Het probleem was dat de Erasmus Universiteit dat niet deed.

Het hoger onderwijs is een plek om de intellectuele grenzen te verkennen. Een plek waar we het samen kunnen, nee móeten, hebben over de toekomst. En hoe wij willen dat die eruitziet.

Ik maak me zorgen, net als – steeds meer – andere studenten. Over of ons toekomstige huis in West-Nederland straks onder water ligt. Over de steeds vaker voorkomende hittegolven. En over de effecten die de klimaatcrisis heeft op armere landen.

Het is aan het onderwijs om de volgende generatie werkenden op te leiden die deze problemen kunnen oplossen. De Erasmus Universiteit heeft ervoor gekozen om dit niet te doen. Ze zouden nog iets kunnen leren van de Hogeschool Rotterdam.

Terwijl de studenten, onder andere van Extinction Rebellion, twee weken geleden de Erasmus Universiteit uitgesleept werden gaat het op de Hogeschool vandaag juist andersom. Demonstranten van Extinction Rebellion zijn hier uitgenodigd om met hun kennis bij te dragen aan de les.

De wil vanuit studenten is er. Maar de vraag is of het onderwijs voor het verleden of de toekomst opleidt. Of onderwijsinstellingen maatschappelijk vooruit durven te lopen en de grenzen op te zoeken. Het is de taak van onderwijsinstellingen om de grote problemen serieus te nemen en onderwijs aan te bieden dat dit reflecteert. Zolang de hogeschool dat doet, hoeven wij niet ons eigen onderwijs in te richten.

Volg ons op Instagram