Tijdens de coronacrisis werd mijn kamer onbewoonbaar. De grote schoonmaak had ik zo lang uitgesteld dat de kamer contouren kreeg van een willekeurig huis in Marioepol.

Mijn motivatie om hier verandering in te brengen, had zich verstopt onder vijf verdiepingen stof, zo geconcentreerd dat je er gemakkelijk plakjes van kon snijden. Deze constante verwaarlozing had directe invloed op mijn studieplek. Spoiler-alert: geen positieve gevolgen.

Betreden ging op eigen risico, een gasmasker was verplicht. Onder het bedlaken vergaderde een helse kolonie zilvervisjes – ik voelde al die tijd inderdaad wat kriebelen onder mijn rug. Tussen het nachtkastje en de vergrijsde muur lagen de kadavers van talloze vliegjes en muggen te verpieteren. Mijn kamer was gewoon zo rommelig dat ik moest accepteren dat ik niet kon zien waar ik op stapte. Een escape room waarin je drie weken nodig hebt om de geheime sleutels te vinden. En ten slotte fungeerde mijn studiebureau als slaapplek voor zwervers. Het was een ondoenlijke situatie, dat doe je zwervers niet aan.

En dat allemaal in periode waar online onderwijs meer regel dan uitzondering was.

Studeren werd een onmogelijke exercitie en ontweek ik daarom te alle tijde. Ik werd wel inventief: ik studeerde op het toilet, buiten in de regen, bij mijn ex, in de kelderkast, ondersteboven. Dat is cool, voor twee seconden, want de opvolgende seconden brachten vooral ongemak en irritatie voort. 

Ten einde raad heb ik een schoonmaker ingehuurd, helaas (en héél toevallig) was ík die schoonmaker. Dit ging niet zonder slag of stoot. Wanneer ik ging schoonmaken keek ik per ongeluk drie seizoenen van Friends. Uiteindelijk sloeg ik geen vuiltje over, wasstraten waren hier niks bij. 88 schoonmaakbeurten verder kwam ik erachter dat hygiëne en orde de fundering zijn voor succesvol leren – en dat 88 schoonmaakbeurten neigen naar een dwangneurotische smetvrees.

Een half jaar later typ ik dit blog op een schoon toetsenbord – ‘schoon’ in de zin van letters die leesbaar zijn. Ik durf weer de kamer binnen te komen zonder betrapt worden op een dode muis onder de lakens – nog bedankt zusje! Mijn kamer voelt weer oud vertrouwd als het mooiste plekje op het westelijk halfrond. Afgezien van dus alle mooiere kamers op het oostelijk halfrond.

Volg ons op Instagram