Blog Menno: Taal maakt nog meer kapot dan geweld
Blog van MennoGepubliceerd: 5 days ago
Je kent het wel: je zit al uren naar een leeg scherm te kijken zonder een woord te typen. Zo ging het ook bij mij toen ik deze blog wilde schrijven. Normaal popt er wel een idee in mijn hoofd, maar nu was ik vooral leeg. En ziehier: uiteindelijk heb ik toch heel wat woorden op papier gekregen!
Als tiener had ik de ambitie om auteur te worden. Ik schreef regelmatig verhalen. Een writers block is mij dan ook niet vreemd. Je weet wat je op papier wilt zetten, maar tegelijkertijd ook weer niet. Waar begin je in hemelsnaam?
Een writers block is als een letterlijke blokkade in je hoofd. Daardoor kan het zomaar zijn dat je het schrijven blijft uitstellen en heb je deadlinestress. Hoe hef je die blokkade op of kom je eromheen?
Een van de belangrijkste tips die ik altijd heb onthouden is: gewoon beginnen met schrijven. Het maakt helemaal niet uit wat je op papier zet, als je maar iets neerzet. Je kan later altijd weer wat weghalen. Met een leeg papier kan dat niet. Je eerste versie hoeft niet perfect te zijn. Daar is je herschrijfronde voor.
Perfectionisme is dan ook vaak wat ons tegenhoudt te beginnen. Het moet in één keer goed zijn. Dat is natuurlijk onzin. Je eerste versie van je scriptie lever je ook niet in. Daar schrijf je eerst al je bevindingen op. Pas richting het einde ga je er een kloppend verhaal van maken en ga je heel veel schrappen.
Een andere tip is om wat je doet voor honderd procent te doen. Het heeft geen zin als je een ontspanningsmomentje voor jezelf wilt, maar je continu aan die toets blijft denken. Maak daarin keuzes. Bijvoorbeeld: ik ga nu een kwartiertje op social media waarin ik niet met mijn toets bezig ben. Daarna ga ik drie kwartier met de toets aan de slag en leg ik mijn mobiel weg. Zo krijg je veel eerder iets af en kan je meer uit je ontspanningsmomenten halen.
En hop: ineens heb ik toch een hele blog op papier staan ;).
De redactie waardeert het als je onder je eigen naam reageert.
Lees hier alle details over onze spelregels.
Heel herkenbaar Jennifer 🙂