Generatie Z komt beschikbaar op de arbeidsmarkt. En dat lijkt vooralsnog geen gelukkig huwelijk. Waar de werkgevers meer veerkracht en inzet verwachten, wil Gen Z vooral gelukkig zijn, parttime werken en (direct) goed beloond worden. Ruim twintig procent van de Werkende Gen Z’ers, voelt zich maandelijks meerdere keren emotioneel uitgeput. Wat nu?

Zolang de arbeidsmarkt staat te springen om mensen, zal Gen Z in de meeste sectoren nog wel aan het langste eind trekken. Maar eenmaal aan de baan begint het pas echt. Ook daar en dan zijn er verwachtingen, druk, stress, tegenslagen, nare collega’s en managers, politieke spelletjes en oneerlijkheid waar papa en mama Curling niet meer bij kunnen helpen.

Gen Z brengt gemakkelijk interessante discussies op gang. Moet zij zich aanpassen aan wat nu eenmaal de huidige realiteit is en in die zin verharden, of moet de omgeving zich aanpassen aan deze jeugd die de toekomst is en verzachten? Het kan beiden, naast elkaar bestaan! En in mijn optiek is dat ook wat nodig is om een veel groter sociaal maatschappelijk probleem te lijf gaat.

Omdat narigheid geen vraag maar een gegeven is in het leven, zal Gen Z er linksom of rechtsom – binnen of buiten die baan – mee te maken krijgen. Het leven is namelijk niet eerlijk en rechtvaardig, nauwelijks voorspelbaar en dus oncontroleerbaar en willekeurig. Tegenslag is een garantie. Handig als je daarmee leert te dansen, erop te surfen en het gewicht ervan te kunnen heffen. Daar zijn geen shortcuts voor. Het is een combinatie van helpende overtuigingen, passende vaardigheden en voldoende praktijkervaring, en het onderhouden daarvan. Hoe verder in het leven, nemen ook de aard en intensiteit van de uitdagingen toe. Ik zeg het maar zoals het is, Gen Z. En ja, hierin heeft ook het onderwijs een nadrukkelijke rol die zij vooralsnog niet of nauwelijks invulling geeft!

Toch moet de omgeving ook leren zien dat het gedrag van Gen Z dat regelmatig wordt geridiculiseerd, de vinger op een zere plek drukt. Want we hebben de max in de mate van focus, druk, tempo, welvaart, uitbuiting van (natuurlijke) bronnen en dagelijkse prikkelinname echt wel bereikt. Gen Z ziet dat aan denkt: ‘Nope, not in my backyard‘. Niet vreemd, laat staan onredelijk.

Wat we nodig hebben is een Hardverzachter. De combinatie van enerzijds acceptatie van dat wat is, terwijl we tegelijk proberen om dat vriendelijk, respectvol en zorgzaam te bekijken, tegemoet te treden en vanuit die waarden naar te handelen. Gelukkig heeft mijn vroegere buurman Stéphan Lam die beweging alvast op gang gebracht. Doe je mee?

Volg ons op Instagram