Willemijn van Hamburg (19) ging op haar vijftiende op een zeilreis. Daar sloeg de vonk van werken op het water over. En die is niet meer weggegaan. Ze wil er zelfs haar beroep van maken en volgt nu de opleiding tot maritiem officier.

‘Graan, mais, grote bladen voor windmolens, boorplatformen, zware olie, diesel en gas. Heel veel van wat we hier hebben heeft ooit wel ergens op een schip gestaan. Ook alles uit China komt in containers deze kant op. Het lijkt mij geweldig om me met dat vervoer over zee bezig te houden.

‘De grote vaart op dus, als stuurman of als machinist – daar moet ik nog tussen kiezen. Ik kom zelf niet uit een schippersfamilie, zoals veel andere studenten op deze opleiding. Bij mij ging het dus anders. Tijdens de zeilreis van Tenerife naar St. Maarten, die ik vanuit mijn middelbare school maakte, werd ik gegrepen door het werken en leven op een schip, maar ook door het reizen en op het water bezig zijn.

‘Ik kom zelf niet uit een schippersfamilie, zoals veel andere studenten op deze opleiding.’

‘Voor de zeilreis had ik eigenlijk geen waterervaring. Ja, zwemmen deed ik wel, maar dan houdt het ook wel op. Ik ben daarna nog een zomer op een binnenvaartschip mee geweest. Dat vond ik ook heel leuk. Toen ik hier op de hogeschool op een open dag van de opleiding maritiem officier kwam, toen wist ik het zeker.

‘De opleiding – afgekort MAROF- is een samenwerking tussen de Hogeschool Rotterdam en het STC, de mbo-opleiding voor de scheepvaart. Aan boord ben je uiteindelijk hetzelfde. Maar als je hbo doet, heb je natuurlijk wel dat diploma op zak en heb je daarnaast ook onderzoekskwaliteiten. Dat vind ik ook interessant. En wie weet als ik later om wat voor reden dan ook iets anders wil – bijvoorbeeld doordat ik kinderen en een gezin heb en van boord ga – dan heb ik altijd iets om op terug te vallen.

‘Ik zou wel zo’n grote kaart willen hebben en dan alle waterlanden afkruisen waar ik naartoe ga.’

‘Het is vooral de vrijheid die me heel erg trekt aan het werken op zee. Maar ook het reizen. Nieuwe plaatsen, mensen en andere culturen leren kennen. Ik zou wel zo’n grote kaart willen hebben en dan alle waterlanden afkruisen waar ik naartoe ga. Dan hoef ik alleen nog maar in de binnenlanden op vakantie en dan heb ik de hele wereld gezien. Hoe mooi is dat? En wat ik er ook mooi aan vind: als je thuis bent, dan ben je ook echt thuis. Dan hoef je even helemaal niet aan werk te denken of iets aan je werk te doen.

‘Ik ben nu tweedejaars. Nu doe ik dus nog allebei de richtingen: stuurman en machinist. Van de zomer ga ik op stage, zes maanden varen. Na vijf maanden moet ik kiezen of ik het een of het ander doe, en daarna heb ik alleen nog maar daar les in. Ik denk dat ik voor machinist ga. Als ik in mijn overall de machinekamer inga om een pomp uit elkaar te trekken word ik daar toch wel heel blij van. Vies worden hoort daar ook bij. En dat vind ik helemaal niet erg.

‘Vies worden hoort erbij en dat vind ik helemaal niet erg.’

‘Het is wel een echte mannenwereld, dat merk ik wel. Vrouwen zijn er wel maar die zijn in de minderheid. Soms worden er wel grappen gemaakt. Maar goed, dat gebeurt over iedereen. Persoonlijk vind ik dat niet zo erg. Ik vind de sfeer supergezellig.

‘Op onze roeivereniging aan de Coolhaven zijn we ook twee keer per week sportief en gezellig bij elkaar met ons roeiteam STC. Iedere maandag en donderdag gaan we het water op om een stuk te roeien. Vaak over de Schie richting Delft of naar de Rotte en de Bergsche Plas en soms ook de Maas op. Een keer per jaar steken we de Waddenzee over.

‘Als we in de sloep stappen is iedereen gelijk en gaan we ervoor.’

‘Roeien is inmiddels ook echt mijn sport en grote hobby geworden. Wat wij doen is overigens geen gewoon roeien, of skiff-roeien. Wij doen aan sloeproeien. Dat is echt iets anders. Wij roeien met acht man en met een stuurman. Alle roeiers zitten achterstevoren dus de stuurman is zowel stuurman als coach. Het is een origineel onderdeel van de zeevaartschool. Vroeger waren dat de reddingsboten en moést iedereen leren roeien; tegenwoordig is het voornamelijk nog een hele leuke en gezellige sport.

‘We doen ook mee aan wedstrijden en daar zijn we eigenlijk best goed in inmiddels. Afgelopen zaterdag werden we nog derde in het herenklassement en tweede in het ‘kuiken’ klassement, dat is het soort sloep waar we in varen. Maar goed, het gaat vooral om de gezelligheid en het sportief bezig zijn. Op onze vereniging zijn alle STC- en HR-studenten welkom. Nieuwe leden ook, daar staan we altijd voor open. Dus als je zin hebt, meld je vooral aan. Ik heb het in elk geval enorm naar mijn zin. Ik ben zelf niet de sterkste en de grootste, maar als we in de sloep stappen is iedereen gelijk en gaan we ervoor.’

Tekst en foto: Sanne van der Most

Volg ons op Instagram