Hoe blijf ik hoopvol met dit politieke circus?
In Nederland hebben we genoeg serieuze problemen, bijvoorbeeld woningnood, de natuur die verpietert, de zorg die nauwelijks overeind blijft. Ondertussen zie ik een klunzige regering die alleen focust op asielzoekers, onderling vecht op X en soms eerder uit lijkt te zijn op chaos dan op besturen. Ik word er een beetje wanhopig van. Wat kan ik doen om dat gevoel om te draaien?
Groet, Hopeloos
Beste Hopeloos,
Zo te horen heb je het gevoel dat je in een bus met twee lekke banden zit, bestuurd door een dronken chauffeur zonder rijbewijs. Dat is niet heel relaxed … Maar zoals je zelf eigenlijk ook al zegt: als je aan de situatie niet veel kunt veranderen, kun je in elk geval proberen je er minder wanhopig onder te voelen.
Hoe doe je dat? We vroegen het aan onze volgers op Instagram en die hadden zoals altijd goeie tips. In actie komen bijvoorbeeld, zodat je een gevoel van grip krijgt om je wanhoop te bestrijden: ‘Word lid van een politieke partij die jou wel aanspreekt en werf actief stemmen daarvoor’, zegt een volger die zelf politiek actief is.
Medestanders zoeken is in het algemeen een goed idee: ‘Put kracht uit mensen om je heen die hetzelfde denken als jij.’ Spreek uit waar je voor staat, voegt hij nog toe, natuurlijk een handig advies als je op zoek bent naar gelijkgestemden.
Een andere volger raadt aan je blik te verleggen: ‘Focus op en zoek naar de verhalen over dingen die wél goedgaan!’, zegt iemand. ‘Er gebeurt ook heel veel goeds om je heen!’
Volgens dit Time-artikel kun je ook leren om hoopvol te zijn; hoop is immers het tegenovergestelde van wanhoop. ‘[Hoop] is een van de krachtigste en meest essentiële menselijke mindsets, en je kunt die bereiken, zelfs als het buiten bereik lijkt’, aldus de schrijver. Het is iets dat je kunt leren en trainen, niet iets dat je ‘hebt of niet hebt’.
Hopelijk heb je hier iets aan. Hou vol!
Heb je een vraag (al dan niet voor een vriend ;-))? Stuur je vraag per e-mail of volg en DM ons op Instagram. Dan lees je het antwoord op woensdagochtend in ‘Ik vraag dit voor een vriend’.
Tekst: Edith van Gameren
Illustratie: Marit Breuker
Ik haal de hoop uit het feit dat het voor mij engste en gevaarlijkste kabinet sinds ik mag stemmen gelukkig uit ruzieende prutsers bestaat en daarmee al sinds dag 1 geen lang leven beschoren lijkt. Kom maar op met die chaos. En dat we er maar veel van mogen leren.
Ach, het is sinds de kabinetten Balkende al hetzelfde liedje. Hoort bij democratie!
@Bart, kennelijk zijn mensen de LPF na de dood van Fortuyn alweer vergeten dus ik koester niet veel hoop voor het leervermogen van onze bevolking. Democratie is moeilijk, het vereist moeite om het goed uit te voeren. Veel mensen hebben de tijd, energie en/of wil niet om zich goed te informeren over de kwesties waar de politieke partijen over spreken dus stemmen ze vanuit onderbuikgevoel.
En deze ‘chaos’? Daar gaan de politici gewoon anderen de schuld van geven, waarschijnlijk met als ‘hoofschuldige’: Brussel. Het is tenslotte erg makkelijk te klagen wanneer eerdere afspraken die je land heeft gemaakt niet aan de kant kunnen worden geschoven door het nieuwe regime.