Bart Romeijn werkt voor de HR front-  én backoffice op Blaak 555. In zijn baan is hij helemaal happy. Toch ging het ook een tijd minder goed met hem. Na een jarenlange alcoholverslaving pakte hij de draad weer op.

‘Lief zijn en als het kan ook nog grappig is mijn motto. Tenminste, zo heb ik dat in het HR smoelenboek opgeschreven. En dat is ook zeker waar want dan kom je het verst. Ik vind het heel belangrijk om mijn werk leuk te maken en te houden. En liefst ook dat van anderen. Hier op de front-office van de HR kun je terecht met al je vragen en voor spulletjes zoals pennen en papier of batterijen voor je muis. Ik spreek heel veel collega’s en die probeer ik zo te behandelen als ik dat zelf ook fijn zou vinden. Net wat meer dus dan alleen die praktische ondersteuning die bij deze baan hoort. Dat kost niks en het creëert een welkome en positieve sfeer.

‘Dat omgaan met mensen heb ik echt nodig. Sterker nog, het heeft mij uit een diep dal getrokken’

‘Ik werk bij de dienst AIC, wat staat voor Administratie, Informatievoorziening en Controle. Naast de receptie werk ik ook in de backoffice; meer achter de schermen dus. De financiële administratie, personeelsadministratie, salarissen, studentenadministratie en informatievoorziening van de hogeschool vallen daar allemaal onder. Die combinatie van front- en backoffice is best wel heftig, merk ik nu. Het wordt steeds drukker en de taken aan de balie beginnen een beetje te drukken op het werk achter de schermen. En dat is jammer, want juist met dat backoffice-werk kan ik mezelf meer ontwikkelen en doorgroeien.

‘Tegelijkertijd vind ik juist dat sociale contact heel erg leuk. Het thuiswerken tijdens corona heb ik ook als ontzettend vervelend ervaren, bijna als een soort gevangenis. Dat omgaan met mensen heb ik echt nodig. Sterker nog, het heeft mij uit een diep dal getrokken, kun je wel zeggen. Een tijd geleden ging het namelijk niet zo goed met mij.

‘Natuurlijk hoort uitgaan en drinken er bij als je studeert maar bij mij was het niet meer op een gezellige manier.’

‘Tijdens mijn studie Archeologie ben ik zwaar aan de alcohol verslaafd geraakt. Natuurlijk hoort uitgaan en drinken er bij als je studeert maar bij mij was het niet meer op een gezellige manier. Ik kon het niet loslaten en ik dronk ook thuis in mijn eentje. Zonder die drank kon ik niet meer normaal functioneren. Dat heeft jaren geduurd en het werd steeds erger. Op een gegeven moment lukte het me allemaal niet meer. Ik kon niet meer studeren, raakte mijn woonplek en veel vrienden kwijt en ik ben bij het Leger des Heils terecht gekomen waar ik een tijd beschermd heb gewoond.

‘Inmiddels gaat het weer goed en heb ik alles weer op de rails. Maar dat heeft wel behoorlijk lang geduurd met een heleboel therapie en ups en downs. Tot ik op een gegeven moment echt zelf de knoop doorhakte: ik wilde gewoon weer een normaal leven, me weer blij voelen en niet meer afhankelijk zijn van alcohol. Ik heb in een kliniek gezeten waar ik langzaam maar zeker weer mezelf werd. En met vooral heel veel wilskracht ben ik gekomen waar ik nu ben. Ik woon weer op mezelf in Rotterdam en ik leid een fijn en rustig leven waarin ik gewoon happy ben.

‘Mijn functie bij de hogeschool was het sluitstuk van een nare periode. In januari 2020 ben ik hier begonnen als arbeidsparticipant, zoals dat heet. Ik ben onderdeel van het Doelgroepenregister; de hogeschool krijgt dus loonsubsidie voor mij. In het begin had ik ook wel wat meer begeleiding en monitoring nodig maar inmiddels niet meer. Ik voel me een volwaardige medewerker en dat ben ik ook. Ik denk en hoop dat het in de toekomst ook wel die kant op gaat.

‘Ik zie nu dat ik van alles kan, waarvan ik totaal niet wist dat ik het kon.’

‘Deze baan heeft me echt op een hoger niveau gebracht. Zeker ook qua zelfvertrouwen want in de vier jaar dat ik voor de hogeschool werk, heb ik een enorme groei doorgemaakt. Ik zie nu dat ik van alles kan, waarvan ik totaal niet wist dat ik het kon. Ook sociaal gaat het hartstikke goed. Ik heb gemerkt wat een geweldige mensen hier werken. Sommigen zijn zelfs vrienden geworden. Daar krijg ik veel energie van.

‘Uitgaan doe ik de laatste tijd weer wat vaker. Eigenlijk een beetje als experiment. In het begin vond ik dat veel te spannend want ik heb een hekel aan dronken mensen. Die doen me te veel denken aan hoe ik zelf vroeger was. En ik wil ook absoluut niet terugvallen natuurlijk. Maar ik merk, als ik er relaxed mee omga, dat ik het steeds leuker ga vinden.

‘Daarnaast heb ik een nieuwe passie: ik doe bij de SKVR aan improvisatiedansen. Daar ontdek ik bewegingen waarvan ik niet wist dat ze bestonden. Ik laat mezelf dan helemaal gaan en na zo’n avond voel ik me helemaal  opgeladen. Hoe ik de toekomst zie?  Fijn hier op de hogeschool blijven werken, genieten van mijn leven en op termijn misschien weer een relatie.’

Tekst en foto: Sanne van der Most

Volg ons op Instagram