Ik heb een goeie reis gehad. De eerste vlucht was van Amsterdam naar Philadelphia. Die vlucht duurde 8 uur maar ik heb bijna de hele tijd geslapen. En vriendjes gemaakt met een jongetje van een jaar of 7 dat naast me zat. Hij vertelde me meteen al zijn zorgen (‘my sister hates me’) en viel al gauw op mijn schouder in slaap.

Vlucht gemist
Aangekomen in Philly zou ik de volgende vlucht nemen. Ik ging inchecken en toen bleek ik niet op de lijst te staan. Bleek ik iets verkeerd te hebben gedaan met boeken waardoor ik m’n vlucht had gemist. Twee maanden geleden! Oeps. Gelukkig was er een superaardige man die me ging helpen. Ik moest een nieuwe vlucht boeken (467 dollar) en een boete betalen (200 dollar). Maar gelukkig ging hij heel veel mensen bellen en om gunsten vragen, waardoor het bedrag steeds lager werd. Eerst werd de boete kwijtgescholden, toen werd er een kortingspercentage gegeven en toen ging er nog een kortingsbedrag af.

‘Je ging zeker huilen?’
Hij omschreef me steeds aan zijn collega’s als: She’s a college girl, very nice girl, and oh she’s blonde (zo van: Ze kan er verder ook niks aan doen, ze is blond…). Uiteindelijk bleef er een bedrag over van 15,60 dollar, terwijl hij 650 dollar had kunnen cashen. Ben hem eeuwig dankbaar. ‘Je ging zeker huilen?’, reageerde mijn broer. Maar ik kan met trots vertellen dat ik geen traan heb gelaten.

Achtbaan op het vliegveld
De volgende vlucht was naar Dallas, een enorm grote luchthaven met een soort airtrain die je in een paar minuten helemaal aan de andere kant van de luchthaven brengt. Er zijn hier drie andere studenten uit Nederland. Ik had al contact met hen gehad via Facebook en daarop zag ik dat één van hen ook zat te wachten in Dallas. Dat was leuk want toen konden we samen naar San Angelo.

‘Don’t mess with Texas’
In San Angelo werd ik opgehaald door Teri. Zij werkt als vrijwilliger voor de school als ‘host mom’ voor internationale studenten. Ze had beddengoed, kussens en handdoeken voor me gekocht en een goodiebag gemaakt met allemaal Amerikaanse snacks, een sleutelhanger (‘Don’t mess with Texas’) en een beker. Toen ging ik naar mijn appartement. Ik verwachtte dat het minder mooi en groot zou zijn dan ik op internet had gezien, maar wauw: het is mooier dan op internet! Het is heel gezellig ingericht, ik heb mijn eigen badkamer aan m’n slaapkamer vast, een heerlijk bed, een kleine inloopkast en een bureautje. Het appartement deel ik met twee roommates, Caroline en Shabely. Heel aardige meisjes.

Geschokt door de maten
Ik had me er al op voorbereid dat alles in Amerika groot is. Maar ik ben echt geschokt door de maten hier. Ik had op het vliegveld een kleine koffie en water besteld omdat ik al verwachtte dat het iets groter uit zou pakken dan ik gewend ben. Ietsje dan, maar wat ik kreeg was een halve liter water en een megagrote koffie. En het eten was ook al zoveel. Ik deed mijn best om de koffie op te drinken en dat lukte uiteindelijk ook, maar tot mijn schrik werd het gewoon zonder te vragen bijgevuld.  Toen heb ik het maar laten staan. Het eten kreeg ik ook niet op, maar toen ik ging betalen kreeg ik alles wat ik over had mee in een doggybag.

Bente