Soms kom ik ze tegen: studenten die zich zorgen maken om de toekomst. Zorgen over hun studieschuld, een onmogelijke hypotheek, de inflatie en een mogelijke Derde Wereldoorlog. En de zorg of ze nog kinderen kunnen krijgen, met de dreigende klimaatcatastrofe.

Wellicht voor het eerst in de geschiedenis krijgt de opkomende generatie het slechter dan de huidige. Ja, dus ook mijn eigen kinderen. De toekomst ziet er niet goed uit. Maar: wanhopen is geen optie. En het is nog steeds niet te laat om in actie te komen, hoewel de urgentie steeds hoger wordt. We moeten veranderen wat we kunnen, waar we invloed op hebben. Gelukkig zijn we nog steeds meesters over ons eigen lot, op heel veel gebieden. En we verbeteren ons lot niet alleen voor onze studenten, maar ook voor onze eigen kinderen.

Toevallig werken we voor een enorme kennisinstelling. Met nogal wat invloed, op de lange termijn. Een hogeschool met een ambitieuze, strategische agenda: Talent voor transitie. En die agenda gaan we uitvoeren, want wij kunnen wel degelijk een groot verschil maken. We kunnen changemakers opleiden, die de kolos van de maatschappij in de juiste richting gaan sturen. Want het talent van onze studenten is fenomenaal.

We gaan ons focussen op een duurzame delta, een toekomstbestendige economie, een vitale gemeenschap en een slimme en sociale stad. Vier concrete transitieopgaven waar we onze tanden in kunnen zetten, toepasbaar op al onze opleidingen. Normaliter geef ik altijd mijn eigen interpretatie aan beleid, maar hier sta ik vierkant achter. Ik ben superblij dat de hogeschool topdown heeft besloten dat we deze kant op gaan. Nu is het alleen een kwestie van nog meer collega’s enthousiast krijgen. Lijkt me een no-brainer, want vrijwel iedereen is begaan met de toekomst van onze studenten.

En toch: het zal inspanning vergen. We zullen op weerstand stuiten. Beren op de weg. Een no-can-do-mentaliteit. Maar het inleidende gepraat is nu wel voorbij. De koers van ons schip is bepaald en we gaan nu bijsturen. In Rotterdam stropen we immers de mouwen op. Niet lullen maar poetsen. We zullen ons curriculum moeten aanpassen. We zullen onze lessen moeten koppelen aan een transitieopgave. Onze studenten nog meer moeten inspireren. En vooral blijven nadenken, aanpassen en met elkaar in verbinding blijven.

Vanaf 23 april is iedereen welkom om mee te komen luisteren, praten en denken over onze missie, tijdens Mission Transition op het Academieplein. Want eendracht maakt macht. Alleen samen zijn we meesters over ons lot.

Volg ons op Instagram