Daar zat ik dan, op het veel te lage zadel van de damesfiets van mijn zusje de neiging te bevechten om vol frontaal op het duo in te rijden en met redeloze agressie op hen in te beuken en ze haarfijn uit te leggen dat ze geen idee hebben wie ik ben en waarom ik zo boos keek. Gelukkig leven we dan wel weer in een maatschappij waarin, juist op dit soort momenten, het magische lieveheersbeestje langs komt vliegen om vrede en blijdschap te prediken.

Het is een bekend fenomeen, dat ‘kijk eens niet zo boos’. Het is, naar het schijnt, iets wat voornamelijk vrouwen naar het hoofd geslingerd krijgen. Ik heb er eerder over gehoord en ook het internet staat vol met fora die deze hinder bespreken onder de noemer ‘wat kijk je boos’ (kijk zelf maar, ik heb het gegoogeld) of ‘resting bitch face’. Het staat er barstensvol met anekdotes van meisjes en vrouwen die gewoon lekker casual hun dag aan het doorlopen zijn, niemand lastigvallen en desondanks toch te horen krijgen dat ze ‘wel moeten lachen hoor’.

Mocht je op dat moment toevallig niet chagrijnig zijn, dan ben je het wel nadat een willekeurige vreemdeling je standaardgezichtsuitdrukking bekritiseert. Ik twijfel er trouwens niet aan dat het de adviseur(s) in kwestie werkelijk geen zak interesseert hoe iemand zijn of haar gezicht draagt, en ook als openingszin kan ik er geen succes in zien. Zelf lijd ik ook aan een bitchy resting face, maar in plaats van dat ik de hele dag door vrouwen word gevraagd te lachen of blij te kijken, lijkt men maar liever uit mijn buurt te blijven.

Agressief of chagrijnig kijken is een ding, maar uit gesprekken met vrienden en klasgenoten bleek op een gegeven moment dat vrijwel iedereen de indruk heeft gehad dat ik arrogant, ballerig en stoïcijns onverschillig was. Gelukkig heb ik een baard. Ik geloof stellig dat de glimlach van een man met een baard krachtiger is dan de glimlach van een man zonder baard, zeker wanneer het de baard op een bitch face betreft, want dan dient deze als een soort donderwolk die openbarst wanneer er dan eindelijk geglimlacht wordt.

Is er iets te doen aan een bitch face? Zeker wel. Blijkbaar bestaan er yoga- en pilates-oefeningen die zich op de gezichtsspieren richten en het uiteindelijke doel hebben je gezicht ultiem te ontspannen, maar tenzij je bitchhoofd voor verschrikkelijke aangezichtspijn zorgt, is dit natuurlijk belachelijk. Zolang alcoholisten hun bierboeren met de gedeelde zuurstof van het tramstel kunnen mengen, er krakerige kutmuziek over de speakers van smartphones afgespeeld wordt, je afgesneden wordt op de snelweg, de reis vaak toch minder boeiend is dan de eindbestemming en er mensen zijn die zich geroepen voelen hun teleurstelling uit te spreken over het feit dat lachen een aanleiding verdient en zij dit niet zijn: zet je hoofd lekker op de automatische piloot.