Het panel: DI-uren zijn toch gewoon verkapte vakantiedagen?
Gepubliceerd: 20 November 2017 • Leestijd: 3 minuten en 0 seconden • Nieuws Dit artikel is meer dan een jaar oud.Als medewerker van de HR kun je jaarlijks één werkweek inzetten als zogenoemde ‘duurzame inzetbaarheidsuren’ (DI-uren). Met die uren mag je van alles doen. Wat vindt het panel daarvan?
Een weekje op een andere afdeling gaan werken, even tot rust komen in de Ardennen, zorgverlof opnemen of wat dan ook. Als je maar met je manager overlegt wat je met je DI-uren gaat doen. Doel: fit genoeg blijven om je werk te doen. Je kunt de uren ook opsparen of niet opnemen. Heeft het zin? Of gebruik je de uren gewoon voor leuke dingen? En kom je na een weekje weg niet gewoon terug met nog meer achterstallig werk?
Gyzlene Kramer-Zeroual: ‘Ruimte voor reflectie is belangrijk’
Docent op de Rotterdam Academy
‘Plezier in je werk is een belangrijke factor voor succes. Een goede werkplek, goede faciliteiten, humor, goed leiderschap en een fijne collegiale inclusieve sfeer is daarin heel belangrijk. Werken in het onderwijs is complexer geworden en het leven evengoed. Daarom is het belangrijk dat je van je werkgever de ruimte krijgt om een paar momenten in het jaar je even terug te trekken om te reflecteren, een cursus op te pakken, een mooie reis te maken of om de uren te gebruiken voor de zorg voor je gezin. Ik zie de duurzame inzetbaarheidsuren als een cadeautje van mijn werkgever en ik vind het absoluut een blijver. Belangrijk is wel dat managers goed weten wat het precies inhoudt en hun medewerkers daarover informeren en coachen.’
Adriaan de Jongh: ‘Vakanties zijn voldoende om motor weer op te laden’
Docent bij (onder andere) het Instituut voor de Gebouwde Omgeving
‘Gedurende het gehele jaar hebben wij als docenten enorm veel vakantiedagen. Daar hoeft voor mij niet nog een extra vakantieweek aan te worden toegevoegd. Door de verschillende vakanties krijg ik voldoende mogelijkheid om “de motor weer op te laden”. Ik kan slechts akkoord gaan met een extra week (maar noem het geen vakantie) als mijn collega met een goed voorstel komt om zijn kennis of vaardigheden bij te spijkeren door het volgen van een cursus die toevallig niet in een vakantieperiode gevolgd kan worden. En die cursus hoeft dan niet precies gegeven te worden in de winter in Davos of in de zomer op de Seychellen, want dan riekt het toch iets te veel naar een verkapte vakantie.’
Fumiko Inoue: ‘Je werk blijft wel liggen’
Docent trade management for Asia (Rotterdam Business School)
‘Als ik aan kennissen in Japan vertel dat ik jaarlijks tien weken vrij heb, geloven ze dat niet. Of ze denken dat ik onbelangrijk werk doe op freelance basis en dat ik makkelijk vervangen kan worden. Iemand met een baan met veel verantwoordelijkheid werkt in Japan zo’n 2.500 uur per jaar. (Op de HR telt een fulltime aanstelling zo’n 1.650 uur, red.)
Toch klaag ik niet over die ene extra vrije week. Je krijgt de tijd om iets anders te doen dan je dagelijkse werk. Dat is fijn. Maar het werk blijft daardoor vaak liggen of moet (deels) worden gedaan door een collega die daardoor extra wordt belast.
Ik ken ook weinig collega’s die iets nieuws doen in die extra week. De meesten besteden de tijd aan iets wat ze tot dan toe in de vakantie deden: sporten, zorgtaken voor de familie, boeken lezen, op vakantie gaan of het huis opknappen. En dan zijn het dus toch een soort verkapte vakantiedagen.’
Hilde Valentin: ‘Binnen onderwijs lastig te realiseren’
Docent bij de dienst Onderwijs en Ontwikkeling
‘DI-uren zijn geen verkapte vakantiedagen. Een extra weekje vakantie maakt je echt niet duurzamer inzetbaar, terwijl dat nu juist de bedoeling was. Maximaal opsparen en aan een vakantie plakken geeft wel mogelijkheden om een keer echt lang weg te gaan, wat dan weer kan maken dat je duurzamer inzetbaar bent. Alleen is zoiets binnen het onderwijs lastig te realiseren, eigenlijk alleen als je manager dat idee ook onderschrijft.’
Jan Rasenberg: ‘Een keer extra langs de sportschool’
Docent op de lerarenopleiding
‘Ik ben net bezig met het opnemen dan DI-uren. Bij mij is het geen verkapte vakantie. Vanaf dit schooljaar ben ik gestart met vier dagen werken door wekelijks één dag aan DI op te nemen. Omdat ik diabetes type 2-patiënt ben en meer moet bewegen van de huisarts, gebruik ik die DI-dag ook om een keer extra langs de sportschool te gaan.
Vanaf maart 2018 ga ik gebruikmaken van de regeling werktijdvermindering senioren (WVS) waarmee ik één dag in de week minder kan werken, van vijf naar vier dagen dus. De inzet van DI-uren gaat op deze manier naadloos over in de WVS-regeling.’
Jos van Nierop & Olmo Linthorst
Illustraties: Demian Janssen
Een extra vakantieweek kan inderdaad, maar zoals Adriaan al aangeeft; 52 vakantiedagen op jaarbasis is genoeg. Zelf heb ik 2 jaar terug mijn DI-uren gebruikt voor een stuk inhoudelijke professionalisering d.m.v. een docentstage. Daar zijn m.i. deze uren ook voor bedoeld.
Als docent heb ik niets aan uren die ik later weer in mijn eigen tijd kan inhalen. Met een taakverantwoordelijkheid zullen de werkzaamheden toch af moeten komen.
De zogenaamde DI uren neem ik hierom bewust niet op. Zeker het feit dat er per opleiding totaal anders wordt omgesprongen met deze ‘uren’ versterken het gevoel dat ze nutteloos zijn.
Professionaliseringsstage vind ik een nobel plan maar dat zal m.i. moeten kunnen tijdens normale werkdagen. Dat dergelijke cursussen of stages vaak moeilijk zijn te plannen komt simpelweg door het willen dichttimmeren van roosters.