Is fotograaf Marwan Magroun ‘De Kracht van Rotterdam 2017?’
Gepubliceerd: 2 November 2017 • Leestijd: 2 minuten en 58 seconden • Nieuws Dit artikel is meer dan een jaar oud.Marwan Magroun ging na zijn studie human resource management aan de slag bij de Belastingdienst, maar dit was niets voor hem. Nu is hij zelfstandig fotograaf en één van de twaalf genomineerden voor de titel van De Kracht van Rotterdam 2017, een stadsexpositie van jonge fotografen.
Tijdens een vakantie in Tunesië zag Marwan het licht. Zijn neef had een foto van hem gemaakt, terwijl ze aan het chillen waren op het strand. Het was diep in de nacht en het maanlicht reflecteerde op de zee. Dit alles maakte een bijzondere foto en Marwan was verkocht.
Marwan heeft geen fotocursus gevolgd, maar zichzelf alles aangeleerd. ‘Mijn stiefvader had een oude camera gevonden tussen rommel op straat en uiteindelijk heb ik deze aan de praat gekregen door wat onderdelen te vervangen. Het was een analoge camera uit 1967 met een rolletje dat je moest laten ontwikkelen. Hiermee heb ik echt leren fotograferen, want je moet alles handmatig instellen. Het scherpstellen gaat bijvoorbeeld niet automatisch, zoals op de moderne camera’s.’
‘Mensen worden te vaak buitengesloten en veroordeeld’
Marwan wil met zijn foto’s mensen aan het denken zetten over eventuele vooroordelen die ze hebben. De ongefilterde werkelijkheid van de straten van de stad laten zien. ‘Ik wil graag verbinden en een schakel zijn die een, voor velen, onzichtbare wereld zichtbaar maakt voor het grote publiek. Ik wil laten zien dat er meer speelt in gemengde wijken dan alleen de groepjes hangjongeren. Ik probeer dat beeld te nuanceren door aan te tonen hoe mooi de mensen zijn en hoe erg we allemaal op elkaar lijken.’
Mensen worden naar zijn mening nog te vaak buitengesloten en veroordeeld. ‘Als je een kleurtje hebt, homo of transgender bent bijvoorbeeld. Ik denk dat een transgender veel meer gemeen heeft met een moslim dan je misschien zou denken. Allebei vinden moeilijk aansluiting bij de maatschappij en voelen zich soms uitgesloten. Zij zouden eigenlijk hun krachten moeten bundelen en meer samen moeten optrekken.’
‘Toen dacht ik: ja, dag.’
‘Als jonge guy was ik altijd al creatief bezig met muziek maken, dj-en. Samen met m’n beste vriend waren we elke dag aan het creëren. Waar andere jongens naar buiten gingen om herrie te schoppen, uitten wij ons met muziek. Op een gegeven moment kwam ik in aanraking met criminaliteit, dat heeft best wel een grote imprint op mijn leven gehad. Het heeft mij doen inzien dat dat pad niet voor mij is. Vanaf dat moment ben ik naar school gegaan en heb ik mijn diploma gehaald.’
In 2012 studeerde Marwan af en ging hij meteen aan de slag bij de Belastingdienst. Al snel werd hij coördinator, maar hij wilde teamleider worden. Hij kreeg het gevoel dat dit werd tegengehouden. ‘Alle teamleiders waren blank en daaronder werkten allemaal gekleurde mensen. Dat gaf mij een heel wrang beeld. Ik had echt de kwaliteiten om mensen te leiden en had ervoor gestudeerd. Het voelde als onrecht dat ik maar niet hogerop kon komen, dat was heel frustrerend. Toen de functie van coördinator ook nog eens werd opgeheven, waardoor ik weer een ‘gewone’ medewerker werd, dacht ik: ‘Ja, dag. Ik ga hier geen energie meer insteken.’
Van de belastingdienst terug naar de straten van Rotterdam
Vanaf dat moment in 2015 is hij spelenderwijs begonnen met urban photography. ‘Een vriend van mij hielp me hierbij. Ik merkte dat mensen mijn foto’s echt digte, je weet toch. Ik kreeg veel complimenten op sociale media. De buzz werd voor mij steeds groter. Ik werd gevraagd om op feestjes te fotograferen, press kits voor artiesten te doen. Doordeweeks werkte ik bij de Belastingdienst en ieder vrij uurtje pakte ik om te fotograferen. En een jaar geleden heb ik de keuze gemaakt om zelfstandig verder te gaan. Nu ben ik uitgeroepen tot een van de beste fotografen van Rotterdam, dat is bizar.’
‘Ik hoop dat ik in de toekomst een expositie mag houden, het maakt niet uit hoe groot of klein. Ik wil laten zien dat een jongen met mijn achtergrond het ook kan maken en trots kan zijn op waar hij vandaan komt.’
Zoë Cozijnsen
Gast wou zeker even in een jaar eerst gepromoveerd worden tot coördinator en dan even tot teamleider, zo werkt dat natuurlijk niet. Dan maar racisme de schuld geven, beter voor je ego.
In antwoord op het bovenstaande bericht van de persoon, die zo stoer is om zijn naam voluit te schrijven onder vermelding van D.
Als je het fijne niet weet van Marwan zijn verhaal, is het ook niet verstandig om te reageren en vooral je conclusie te trekken op basis van 3 zinnen in een interview. Een samenvatting van een voetbalwedstrijd zegt ook niet altijd “alles” over de hele wedstrijd én ook daar kan je niet altijd je mening op basseren want je hebt slechts 5 minuten gezien van een wedstrijd die 90 minuten, duurt toch?
Marwan, ik heb persoonlijk heel veel respect voor de stap die je hebt gemaakt om als fotograaf aan de slag te gaan en je passie te volgen! Het feit dat je hiermee (nu al) erkend wordt, is voor mij alleen maar logisch want met passie maak je namelijk het verschil in het leven.
Heel veel succes hiermee!