Een paar dagen voordat m’n collegejaar begon, vloog ik naar Chicago O’Hare International Airport. Ik had ervoor gekozen on mijn minor niet in Nederland te doen, maar aan de Northeastern Illinois University in Chicago.

De eerste nachten in de stad sliep ik in een hostel met zeven andere meiden op één kamer. Het ontbijt was karig, maar de locatie was top. Midden in de loop, dat is de naam voor het centrum hier. De metro heet hier de L-Train, een afkorting voor ‘elevated’, omdat de metro boven je rijdt en je dus onder de metro door kan lopen. Onwijs gaaf.

De eerste dag ben ik in mijn eentje door de stad gelopen en die ervaring was bizar. In mijn woonplaats Woerden is alles groen en is er veel laagbouw. Vanuit mijn hostel liep ik zo tegen het Chicago Theater aan en daarna kwam ik bij de Chicago River met al zijn bruggen en aangrenzende hoge gebouwen. Het verschil was nogal groot.

Ondanks dat er veel te ontdekken viel, vond ik het niet fijn om alleen in deze immens grote stad te zijn. Eerlijk gezegd dacht ik ook af en toe: Wat doe ik hier? Gelukkig mocht ik de volgende dag al naar de campus van de universiteit waar ik twee Belgische meiden ontmoette met wie ik weer even Nederlands kon praten. Dat was een opluchting.

Na het administratief op orde te hebben gemaakt, gingen we onze kamer bewonderen. Nou ja, bewonderen… mijn kamer was vies en mijn kamergenoten waren onduidelijk over hoe lang ze hier nog zouden blijven. Gelukkig mocht ik uiteindelijk mijn kamer wisselen en in m’n nieuwe kamer voelde ik me meteen thuis.

Na de introductiedag met 50 internationale studenten van over de hele wereld hebben we een deep dish pizza gegeten (dé Chicago-pizza met dikke bodem), het jazzfestival bezocht, een paar highlights downtown bekeken en zijn we naar het strand gegaan. Samen de stad ontdekken vind ik veel leuker, omdat je dan je ervaringen kan delen.

Mijn cultuurshock valt reuze mee in tegenstelling tot de Zuid-Koreaanse en Japanse studenten hier die de VS vooral waarderen om zijn vrijheid. Ik vind de mensen hier onwijs behulpzaam en het Engels spreken is wennen, maar heel leerzaam. En dat het eten hier niet zo gezond en vers is als in Nederland, neem ik op de koop toe.