De tocht naar de vierde is niet zomaar wat, er kan best veel gebeuren in de tussentijd. De moeilijkheidsgraad is ook nog eens zelf te bepalen: je kan namelijk zowel met de trap als met de lift.

Mijn eerste jaar begon ik heel fatsoenlijk met de trap. Zo bewust als ik was, leek het mij vrij onbeleefd de lift naar beneden te laten komen, terwijl ik fysiek in staat was de trap te beklimmen. Onnodig energieverbruik. En daarbij zit ik vaak een hele dag te werken achter de computer, dus wat fysieke inspanning kan in principe geen kwaad.

Ik moet helaas bekennen dat deze gezonde instelling niet meer is wat het geweest is. Via de trap helemaal boven komen, zie ik nu als onnodig energieverbruik. Je wordt op de trap ook altijd geconfronteerd met vervelende dingen, je gebrek aan conditie bijvoorbeeld.

Om niet alleen mezelf in een kwaad daglicht te zetten, lap ik mijn studievrienden erbij. Wel zo makkelijk. Zij hebben net zoals ik een licht gebrek aan discipline wat betreft het beklimmen van de trap. Op sommige momenten stelt er weleens iemand voor om de trap te nemen. Dat voorstel gaat altijd gepaard met een redelijke dosis sarcasme. Meestal begint de rest gewoon te lachen en lopen ze zonder verder overleg naar de lift.

Een van de excuses die ik in de ochtend gebruik, is de verse koffie die ik net in de kantine heb gehaald. Niemand wil koffie over zijn kleren heen toch? Ik, kluns, moet dus al helemaal niet proberen met mijn volle bakkie pleur de trap op te lopen en pak de lift.

Redenen om wel de traproute te nemen zijn er overigens ook. Bijvoorbeeld wanneer er iemand bij de lift staat te wachten van wie ik denk: het is even een partij ongemakkelijk om halve minuut stilzwijgend met jou in dat hokje staan. Iemand die je net niet genoeg kent om de tijd mee te vullen, maar bij wie het ook heel raar zou zijn niks te zeggen. Die frisse spirit om mezelf naar boven te lanceren komt op dat soort momenten wel terug.

De lift nemen is misschien niet zo verantwoord, maar vergeet niet dat de lift ook voor vermaak kan zorgen. Zo is er de ongeschreven regel dat mensen die met de lift naar de eerste verdieping gaan de echte sukkels zijn. Daar kan je dan met de mensen die naar de vierde gaan lekker over klagen. Dat zorgt voor een fijn groepsgevoel. Daarbij heb je nog de small talk en leuke feitjes die je kan oppikken van andere groepjes die voor de liftroute hebben gekozen.

Ik hoop vanaf februari een halfjaar in Antwerpen te kunnen studeren en ik ben natuurlijk in volle spanning of daar ook een lift zal zijn. Mocht er alleen een trap zijn, dan weet ik al precies wat voor berichten ik ga sturen naar mijn studievrienden in Rotterdam: Ik begrijp echt niet dat mensen vandaag de dag nog met de lift gaan, wat een onnodig energieverbruik. Ik pak hier in ieder geval gewoon de trap, hoor!