Roshen, vierdejaars biologie en medisch laboratoriumonderzoek, interviewen ín het laboratorium is er niet bij. Laat staan dat daar een foto van hem wordt gemaakt. Om het lab binnen te komen, moeten werknemers gecertificeerd te zijn. Je moet, net als Roshen, eerst een cursus stralingsbescherming 5B hebben gevolgd.

‘Door radioactiviteit kunnen cellen in je huid beschadigd raken’

In het lab werkt de stagiair met radioactief materiaal, iets wat hij niet zo’n probleem vindt. ‘Werken met radioactiviteit is risicovol omdat het gevaar bestaat dat de cellen in je huid beschadigd raken. Maar de hoeveelheid straling waar ik mee werk, is erg laag. Daarnaast werk ik achter een loodscherm, zodat de meeste straling wordt tegengehouden.’ Het is niet de enige veiligheidsmaatregel. Zo draagt hij ook een veiligheidsbril, een labjas en handschoenen. ‘Daarom vind ik het werken met radioactiviteit niet zo’n probleem.’

Achter het loden scherm snijdt Roshen gekweekte tumoren in plakjes, om ze vervolgens met een pipet te voorzien van een radioactieve tracer. Met behulp van een zogenoemd SPECT- of PET-apparaat herkent deze tracer delen van de tumorcel. Daarnaast kunnen de tumorcellen ook gedood worden met radioactiviteit.

Nadat Roshen de tumor heeft voorzien van de tracer, krijgt het tijd om in te trekken. ‘Als de radiotracer bindt op het tumorplakje, zien wij dit op het beeldscherm.’

‘Op een gegeven moment test je het ook op ratten en muizen’

Het werken met radioactiviteit om kanker (proberen) te genezen, is een relatief nieuwe methode. ‘In mijn afstudeeronderzoek evalueer ik of bepaalde radioactieve tracers binden aan specifieke typen tumorweefsels.’ Als dat het geval is, herhaal je het onderzoek een paar keer en op een gegeven moment test je het ook op proefdieren (ratten en muizen). ‘Pas later wordt het eventueel getest op een kleine groep patiënten. Maar dat duurt te lang voor mijn stage. Dit kan namelijk tientallen jaren duren.’

Roshen noemt zijn stage uniek. ‘Bijna alle vakken uit de opleiding komen terug bij deze stage. De kennis uit deze vakken heb ik echt nodig. Daarnaast heb ik nieuwe technieken moeten leren waarbij je met radioactiviteit te maken krijgt’, vertelt de bml’er die voorafgaand aan zijn stage de eerder genoemde stralingsbeschermingscursus moest volgen. ‘Je leert er hoe straling werkt en hoe je je ertegen kunt beschermen.’

‘Iedereen moet altijd precies weten waar ik ben’

Het lastige aan de stage zijn vooral de strenge regels wat betreft proefdieren en radioactiviteit. ‘Iedereen moet altijd precies weten waar ik ben en ik moet altijd alles goed registreren. Zo moet ik bijvoorbeeld de hoeveelheid radioactief materiaal waarmee ik gewerkt heb berekenen en noteren. Ook moet ik de tijden noteren en al het actief materiaal netjes opruimen. En als stagiair mag ik niet in m’n eentje met proefdieren werken; er moet altijd iemand bij zijn.’

Voor Roshen voelt de afstudeerstage echt heel anders dan de derdejaarsstage. ‘Je hebt meer verantwoordelijkheidsgevoel en bent ook zelfverzekerder en serieuzer. Verder ben ik praktisch gezien veel breder inzetbaar. Ik heb nu meer vakken gehad op school die ik dus ook kan toepassen in de praktijk.’

‘Ik wil meer met mensen werken’

Aan een baan op het lab waar hij nu stage loopt, denkt Roshen nog niet. ‘Onder andere door mijn stages heb ik geleerd dat ik meer met mensen wil werken. Ik heb ook bijles gegeven: het gaf echt een goed gevoel om anderen te helpen en te zien dat ze gelukkig worden als ze hun vak halen’, vertelt Roshen die denkt aan doorstuderen. Wat hij precies wil studeren hierna, weet hij nog niet.

Jos van Nierop