Blog Menno: Taal maakt nog meer kapot dan geweld
Blog van MennoGepubliceerd: 4 days ago
| 
|
Darice de Cuba is webdeveloper bij Profielen. Zij is geboren op Aruba en woont sinds 2000 in Nederland. Ze houdt zich graag bezig met toegankelijkheid en inclusie waarover ze blogt op haar Engelstalige blog. Darice is laat-doof. Naast front-end developer is ze ervaringsdeskundige met expertise in inclusief design.
Foto: Paul van der Blom
Zodra ik een voet buiten de deur zet, ben ik in high alert mode. Ik woon in de binnenstad van Den Haag en verkeersregels betekenen niets voor Hagenezen. Fietsers denken dat ze overal voorrang hebben en scooterrijders rijden alsof ze meedoen aan de MotoGP. Levensgevaarlijk.
Als je net als ik helemaal doof bent dan moet je niet alleen links en rechts kijken, maar ook achter en rechtsvoor. Gezellig lopen in de stad is dus niet aan mij besteed. Ik moet constant uitkijken, omdat men zich niet aan de regels houdt.
Als je een zintuig verliest, gaan je hersenen compenseren door meer te focussen op andere zintuigen. Daarom zie en ruik ik meer. Het is niet zo dat mijn zicht- en reukzintuig beter zijn, ik richt me er meer op. Als ik alert ben, zie ik eerder dat er links of rechts iets op me afkomt. De hersenen zijn een indrukwekkend orgaan, maar ik moet nog steeds voortdurend opletten.
Een dagje Amsterdam vergt van de meeste mensen al veel, maar voor mij is het de ultieme survival quest. Als ik loop, hoor ik geen trambel rinkelen, geen stoplichten piepen en geen fietsers bellen of schreeuwen. Ik kijk goed uit om niet aangereden te worden. Ik registreer naast al het normale verkeer ook de toeristen die duidelijk niet kunnen fietsen of midden op het fietspad lopen waardoor fietsers uitzwenken, want remmen doen ze niet. In Amsterdam hebben fietsen geen remmen.
Het is voor mij onmogelijk om te kletsen of van de omgeving te genieten terwijl ik loop. Het gebeurt dan ook vaak dat ik kennissen gewoon straal voorbijloop. Ik zie ze niet, omdat ik te druk ben met niet aangereden te worden.
Het ergste is het als ik gewoon netjes op het voetgangersgedeelte loop en vanachter afgesneden word door fietsers of scooters. Ik hoor ze natuurlijk niet aankomen en schrik me elke keer rot. Het is zo vaak een close call geweest dat ik ondertussen wrok koester tegen onbeschofte tweewielers.
Natuurlijk weet ik dat niet iedereen regels overtreedt, maar de meeste mensen houden er geen rekening mee dat veel voetgangers auditief beperkt zijn. Dat geldt niet alleen voor dove en slechthorende mensen. Ook voetgangers met oordopjes in om muziek te luisteren, horen amper omgevingsgeluid. Denk de volgende keer tijdens het fietsen aan dove of slechthorende voetgangers. Ze zullen je dankbaar zijn.
Illustratie bio: Demian Janssen
Illustratie tekst: Evi Penders
De redactie waardeert het als je onder je eigen naam reageert.
Lees hier alle details over onze spelregels.
Je bent niet de enige Darice, ik ben niet auritief beperkt maar ik erger me ook kapot. De ergste zijn de auditief beperkte fietsers met oordopjes 😉
Het moet van 2 kanten komen idd. Fietsers moeten goed op voetgangers letten en voetgangers goed op fietsers. Maar als voetgangers zonder (om) te kijken of vast gelijmd zitten aan hun telefoon het fietspad willen oversteken, ben ik als fietser ook behoorlijk pissig. We moeten allemaal beter opletten en meer bezig zijn met het verkeer om ons heen als je ‘t mij vraagt (al denk ik dat jij niet nog beter op kan letten dan je al doet, als ik je stuk zo lees).