Blog Sterre: De finish is in zicht maar voelt onbereikbaar
Blog van SterreGepubliceerd: 1 week ago
| 
|
Vivian van Leeuwen is haar lerarenopleiding Nederlands aan het afronden. Ze heeft lichamelijke beperkingen. Lees haar eerder verschenen blogs.
Ik weet zelf nog maar weinig van de lessen studieloopbaancoaching (slc) die ik heb gevolgd. Er waren kennismakingsspelletjes, individuele gesprekken en later hing het samen met stagebegeleiding, Maar zou dat slc-vak niet eens flink opgekrikt moeten worden zodat het studenten écht helpt?
De individuele gesprekken die je in het eerste jaar slc volgt, zijn natuurlijk prima. Het is alleen maar goed om samen met je studiecoach de vinger aan de pols te houden. Maar zou het niet beter zijn als slc een écht een vak was, waarbij je als eerstejaars niet alleen leert hoe het hbo werkt, maar ook je weg vindt in je nieuwe leven als student?
Ik kan het me prima voorstellen: de overgang van de middelbare school of het mbo naar het hbo is een flinke. Je slc-klas zou een soort therapiegroep kunnen zijn waar je kunt bespreken hoe de dingen gaan. Je kunt natuurlijk ook met een decaan praten over persoonlijke issues, maar soms heb je als splinternieuwe student juist meer aan kringgesprek-achtige sessies of een soort mentoruursetting.
Het zou daarbij niet alleen maar om kletsen moeten gaan. Slc is juist hét vak waarbij je kunt leren plannen, samenvatten, voorbereiden op tentamens en essays schrijven. Studeren op het hbo is nu eenmaal echt anders dan op de middelbare. En dat je op het hbo veel zelfstandiger moet zijn, betekent toch niet dat je dat al metéén moet zijn?
En er is meer. Ik denk oprecht dat een goed vormgegeven slc-vak kan helpen om zaken als prestatiedruk, burn-outgevaar en quarterlifecrises aan te pakken. Niet alleen met motiverende quotes en een leeslijst met boeken over persoonlijke groei – puur als tip, niet voorgeschreven – maar ook met lessen over omgaan met stress en deadlines, nee zeggen en onzekerheid, over voor jezelf zorgen en jezelf leren kennen, en misschien wel over geld. Een soort positieve psychologie, gericht op jezelf overtreffen in meer dan alleen je studie.
Misschien hebben eerstejaars zo wat minder het gevoel dat ze in het diepe gegooid worden, en misschien blijven die burn-outs en quarterlifecrises dan ook wat verder weg. Studeren draait niet alleen om studeren, maar ook om uitzoeken wie je bent en wat je wilt – en waarom zou de school je daar niet een beetje bij helpen?
De redactie waardeert het als je onder je eigen naam reageert.
Lees hier alle details over onze spelregels.
Goed stuk tekst, ben het er persoonlijk volledig mee eens. Ik heb het concept van SLC altijd een goede insteek gevonden, echter de uitvoering ervan, zeker in het 1e en 2e jaar, liet aardig wat te wensen over. 9 van de 10 opdrachten die ons gegeven werd in die 2 jaar vond ik, en met mij het overgrote merendeel van mijn medestudenten, onzinnig om te doen. Met als gevolg dat er ook niks van opgestoken wordt en het alleen gemaakt wordt omwille van het halen van je studiepunten voor het vak zelf.
Helemaal mee eens. Ik vind dat de docenten ook meer trainingen moeten krijgen op dit gebied!
Vind je dat SLC gebonden moet zijn aan Hogeschoolbrede kaders? Dat er een HR-breed SLC beleid dient te zijn? Dit is er altijd geweest. Maar na de decentralisatie losgelaten. Er is nog een HR-breed SLC proces aanwezig in het Rotterdams Procesmodel, maar niet meer bijgewerkt omdat dit decentraal is geregeld. Er was/is geen behoefte aan.
De vraag is altijd : Wat is de rode ring? Oftewel: welke dingen doen we centraal, of maken we centraal afspraken over? Jouw insteek vind ik goed: Wat kan SLC doen voor de student? Nu nog de vraag: hoe krijg je dit voor elkaar en op de agenda bij het CvB en de directeuren van de instituten? En hoe komen de SLC coaches en studenten tot een voorstel voor beleid (als we gaan decentraliseren moet het beleid van de werkvloer afkomen)? En hoe bekrachtigen we dit beleid? De medezeggenschapsverkiezingen komen er weer aan.. Het lijkt mij een mooi speerpunt voor de studenten die zich verkiesbaar stellen voor de Centrale Medezeggenschapsreaad (CMR).
Wanneer leren studenten dat zij soms zelf een oplossing op hun problemen moeten zoeken? Het lijkt mij dat je studententijd juist een tijd is waarin je onafhankelijk wordt.
Ik denk niet dat veel studenten zitten te wachten op een uitgebreidere SLC waarbij er geleerd wordt hoe ze moeten samenvatten, dat zullen de meesten (hopelijk) op de middelbare school al ontdekt hebben. Ik moest stiekem mijn lach inhouden toen ik dit las… ik vind het bizar dat er studenten zijn die (bijna) 18+ zijn en die niet eens weten hoe ze moeten plannen of samenvatten.
Ach die goede oude SLC protocollen die een map van 20 cm omvatte aan info en veranderingen toen het de uiteindelijke vorm gekregen had, Pijn puntje voor de docenten (sommige vakdocenten) die na het eerste kennismakingsgesprek al vaak door hebben dat het de student niet gaat lukken maar geen afwijzing kunnen / mogen geven omdat de student aan alle regeltjes voldoet en bij een potentieele gemotiveerde bikkel wel advies tot weigering moeten geven vanwege diezelfde regeltjes. Ook weer zoiets van de HR; we voldoen aan protocol maar feitelijk hebben we ( student en docent) er helemaal niets aan. Tijd – en geldverspilling eerste klas.