Het speledingetje kwam mij tijdens het swipen bekend voor en al snel wist ik waarvan: hij had bij een vriendinnetje op school gezeten. Zij vond hem altijd aardig en charmant om te zien. En nu, jaren later, zag het overallplaatje er nog steeds leuk uit. Hij is een volbloed Nederlander, maar lijkt ergens iets weg te hebben van een knappe Italiaan. Dus dus ik dacht ‘why not?’ en gaf hem een hartje.

We hebben een tijdje gezellig zitten appen en ik wist dat hij dichtbij woonde. Omdat ik er niet van houd om eindeloos berichtjes te sturen, maakte ik hem duidelijk dat ik op date wilde. Hij hield de boot af en wilde blijkbaar nog liever veilig achter zijn telefoon blijven zitten. Hierdoor verwaterde het contact.

Een aantal maanden later kreeg ik plots weer een berichtje van deze jongeman. Hij had een foto van mij op social media gezien en vroeg zich af hoe het met mij ging. Typisch. We hebben toen weer even een tijdje geappt, maar mijn gedachten waren op dat moment bij iemand anders. Jammer genoeg had hij toen wel zin om af te spreken, maar ik poeierde hem af.

Tot op de dag van vandaag vraagt hij regelmatig wanneer onze eerste date gaat plaatsvinden. Het begint altijd met een compliment op een foto en als ik reageer, vraagt hij verder. Ik vind zijn aandacht fijn, dus ik speel het spelletje mee. Dat is natuurlijk niet helemaal fair van mij aangezien ik momenteel geen interesse heb.

Ik vraag ik mij af hoe oprecht zijn interesse is en wat er zou gebeuren als ik echt op zijn aanbod zou ingaan. Ik denk dat hij dan snel weer verdwijnt. Voor een tijdje in ieder geval. Misschien moet ik het dan toch eens proberen, gewoon om te kijken waartoe het kan leiden. Sterker nog, ik stuur hem nu een berichtje…