Op Aruba is het weer het hele jaar door bijna hetzelfde. Elke dag is het weerbericht: ‘Het is halfbewolkt met lokaal kans op regen en een matig tot sterke wind uit het noordoosten.’ Wat letterlijk betekent: het is heet en de noordoostpassaatwind blaast nog steeds uit het noordoosten.

Als het vroeger regende, vond ik dat leuk want regen en onweer waren op Aruba een bijzondere gebeurtenis. Als het onweerde, pakten mensen de auto om tijdens een ritje te kijken wat het weer allemaal aanricht. Om te zien hoe de normaal zo kalme zee veranderde in een monster. Dat leidde tot drukte in het verkeer en ongelukken vanwege spekgladde wegen.

Tot de dag van vandaag word ik nostalgisch van onweer in de lente en zomer. Het brengt me terug naar mijn jeugd. Als het onweerde op het eiland, kwam het leven tijdelijk tot stilstand. Na de regen werd alles groen en kwam de natuur tot bloei. Helaas is dat nu anders. Door de klimaatverandering zijn regen en onweer daar niet meer bijzonder.

Het is nu bijzonder als er een orkaan langsraast die zoveel regen dumpt dat winkels, huizen en auto’s onder water komen te staan. De zee vaagt stranden weg en stroomt de weg op. Soms moeten er zelfs reddingsacties op touw worden gezet om auto’s met inzittenden uit hun benarde posities te redden.

Op Aruba hebben we geen kleurencodes als aanduiding voor een weerwaarschuwing. Het is heet, het regent en af en toe stormt het. De gradatie van de storm zie je als de storm langs waait. Terwijl de surfers de zee ingaan, tanken mensen hun auto’s vol, slaan genoeg eten, water en alcohol in voor een maand en duimen ze dat er niks ernstig gebeurt, maar dat er net genoeg regen valt voor een vrije dag.

Dat is de kracht van het eilandleven, het dwingt je soms tot stilstaan.