Nu ik al bijna twee maanden in Chicago ben, gaat het Engels schrijven en luisteren al stukken beter dan in het begin. Maar mijn eigen gedachten verwoorden in het Engels vind ik nog lastig. Om m’n woordenschat op te krikken, schrijf ik nieuwe woorden met hun betekenis op in een woordenboekje. Ik heb m’n tweede boekje al bijna volgeschreven.

Wanneer ik Engels praat, doe ik dat met een sterk Nederlands accent. Gelukkig kunnen mensen me wel verstaan en wordt mijn uitspraak telkens een stukje beter. Ik leer steeds meer Amerikaans te praten. In plaats van ‘I understand what you mean’ zeggen we hier Got ya’.

Wat het leuke is aan tussen de buitenlandse studenten zitten, is dat we met elkaar blijven oefenen. Iedereen wil zijn Engels verbeteren. Er zoekt altijd wel iemand op wat een woord betekent. Zo gaat het leren supersnel. En je hebt eigenlijk ook geen keuze als buitenlandse student. Je moet wel Engels praten om te kunnen communiceren.

Hoewel, heel soms kan ik toch nog een woordje Nederlands spreken. Er zijn hier veel studenten uit Duitsland en hun taal lijkt veel op ons. Als ik een Engels woord niet weet, kan ik het Nederlandse woord gebruiken en vaak komen we er dan wel uit.

De grootste blunders tot nu toe? Studenten vragen stellen over de Student Onion, in plaats van de Student Union. En kippenvel, is dat nou chicken skin of goose bumps? Ik kan nog twee maanden volop oefenen, so let’s go!