Ik zou hele artikelen kunnen schrijven over wat ik van De Luizenmoeder, Rita of DreamSchool leer. Of van al die geweldige tv-programma’s waarin gepraat wordt over onderwijs en de vernieuwing daarvan. En wat dacht je van de schatkist aan artikelen over het vak Nederlands, over pedagogiek en didactiek die het internet te bieden heeft? Je kunt er ontzettend veel van leren over de docent die je zou willen zijn, zonder zelfs maar de deur uit te gaan. Maar als extracurriculaire activiteit telt het niet.

Mijn freelance onderwijswerk: ook een enorme bron van inspiratie en kennis, direct gelinkt aan de onderwijspraktijk. Toch telt ook dat niet mee. Hetzelfde geldt voor de keuzevakken. Ja, tuurlijk, die móet je volgen, maar je kunt wel kíezen wat je volgt en die keuzes zeggen ook veel. Bij alle keuzevakken die ik heb gevolgd, leerde ik nieuwe dingen die ik kan toepassen als ik straks klaar ben. En als jij een prikkelend stuk kan schrijven over hoe een keuzevak als mindfulness, spoken word of geschiedenis van de verpleegkunde jou een betere docent maakt, waarom niet?

Natuurlijk, ik vind het ook leuk om een tentoonstelling over de Fabeltjeskrant of een toneelstuk over Anne Frank te zien. Geen enkele activiteit in mijn dossier vond ik saai of vervelend. En ja, van die dingen leer je ook veel. Maar dat het soms behoorlijk problematisch is om voor je extracurriculaire activiteitendossier geschikte én qua tijd en geld haalbare activiteiten te vinden, staat buiten kijf.

Het idee achter het vak extracurriculaire activiteiten is dat je zelf aan je professionalisering als docent werkt. Ik zeg: laten we dat hele vak vervangen door een veel breder, veel interessanter vak verrijkingsstof. Daar mag je gewoon álles voor gebruiken: het lezen van boeken en artikelen, het kijken van series, films en tv-programma’s, je freelance onderwijswerk, je keuzevakken, museum- en theaterbezoek en voor mijn part het beluisteren van albums of podcasts. Wedden dat die professionalisering dan een stuk leuker wordt?