Vooral beoordelingsgesprekken en planningsgesprekken zou men daar het liefst afschaffen. Zonder overleg worden er taken opgelegd. Nieuwe mensen durven niet tegen beslissingen te protesteren en anderen willen niet eens de moeite nemen om het gesprek aan te gaan, omdat er toch niets anders uitkomt. Er hangt een sfeer van ‘het heeft toch geen zin’. Bizar. Zo maak je een werksfeer toch dood?

Beste (opleidings)coördinatoren, (onderwijs)managers en directeuren: probeer de beoordelings- en planningsgesprekken eens op een andere manier. Niet in een megaformele setting die zorgt voor een awkward gevoel waarbij je als medewerker hoopt dat je niet voor verrassingen komt te staan, maar in een ontspannen sfeer, bijvoorbeeld onder het genot van een biertje of een kop thee.

Maak er een open en eerlijk gesprek van waarin je luistert naar de wensen van je medemens en er ook iets mee doet. Een gesprek waarbij je vooral interesse in elkaar toont en elkaar het gevoel geeft dat je wat vrijer kunt spreken door het ook persoonlijker te maken. Wees dan wel oprecht. Maskers opdoen, helpt niet. En vraag niet alleen hoe het gaat, maar stel daarna dan nog een persoonlijke vraag.

Ik  denk dat dit zal leiden tot een meer open houding van beide kanten. En ik  weet zeker dat de gesprekken prettiger zullen verlopen en er meer begrip en transparantie komt. Het gevoel dat je gewoon jezelf kan zijn naar elkaar toe en dat je elkaar respecteert en waardeert. Mooi toch?

Binnen ons team voeren we al een tijdje kampvuurgesprekken (gesprekken zoals ik hierboven beschreef) met elkaar en met de leidinggevenden. Ik kan het je echt aanraden. De ene keer onder het genot van een saotosoep of baklava en de andere keer onder het genot van een biertje of een chai. Er wordt daar naar elkaar geluisterd. Alle input wordt serieus genomen en er wordt iets mee gedaan. Soms na stevige discussies. Prima, want wrijving brengt glans!

Think about it!