Blog Menno: Taal maakt nog meer kapot dan geweld
Blog van MennoGepubliceerd: 6 days ago
Aan mij als studentendecaan trekken nogal wat diagnoses voorbij. ‘Tegenwoordig heeft iedereen een depressie, burn-out, faalangst, ADHD en dyslexie!’, hoor ik weleens zeggen.
En inderdaad: dat gevoel blijkt niet geheel onjuist. Enerzijds is dat te danken aan meer openheid, waardoor de drempel lager is geworden om hulp te zoeken. Maar er is ook een probleem. De DSM-5 – het diagnostisch handboek voor de psycholoog – blijkt achter de feiten aan te hobbelen. Te veel mensen komen nu in aanmerking voor een stoornis! Hoe dat kan? Omdat er in zeer korte tijd heel veel veranderde dat van invloed is op ons mentale welzijn.
Neem alleen al internet en social media. Deze geven niet alleen het begrip ‘verslaving’ een nieuwe dimensie maar triggeren ook geheel nieuwe problematiek zoals – wie heeft het niet – FOMO: Fear of Missing Out. En dan hebben we het nog niet over de algeheel toegenomen druk op prestaties. We zijn soms al zo ver dat we het omkeren: ‘Heb jij géén faalangst? Oef, dat is niet goed hoor. Ga daar eens even mee naar de dokter!’ Of: ‘Ben jij niet depressief? Maar kijk wat er allemaal gebeurt in de wereld!’
We hebben dus een nieuw normaal nodig. En dat ‘normaal’ is niets anders dan het gemiddelde van alle afwijkingen. Want we hebben allemaal wel iets. Neem nou het relatief nieuwe HSP (Hoog Sensitieve Persoonlijkheid). Over de mate waarin dit een officieel erkende diagnose is, lopen de meningen nog uiteen. Naar schatting heeft twintig procent van de bevolking hier last van. Wat het is? Een verhoogde gevoeligheid voor prikkels.
Nou, dat heb ik dan. En jij ook waarschijnlijk. Want er zijn ook echt veel te veel prikkels. Dat is gewoon een feit. Maar let’s face it: veel van die prikkels zoeken we ook zelf op. En dat komt dan weer door die FOMO waarschijnlijk. Oplossing? Begin eens met de stekker uit je social media te trekken. Of krijg je bij het idee alleen al ontwenningsverschijnselen?
Ondertussen moeten we zo goed mogelijk leren leven met onze stoornissen. Gelukkig is er veel dat daarbij kan helpen en ondersteunen. Maar het belangrijkste blijft, zo valt me keer op keer op, de mindset waarmee je die last draagt. Laat jij jouw diagnose aan het roer staan of neem jij de regie en integreer je hem in een setting die vóór jou werkt? Ga daar eens over praten met een studentendecaan.
De redactie waardeert het als je onder je eigen naam reageert.
Lees hier alle details over onze spelregels.
Ja iedereen heeft wel iets en als je ergens mee zit moet je er wat aan doen. Welk labeltje je eraan plakt maakt dan niet eens uit. Als je het een groter probleem is heb je misschien hulp van een SLC, decaan of zelfs psycholoog nodig. Uit eindelijk gaat het om de oplossing.