Ook ik heb er regelmatig gebruik van gemaakt. Of het nou uit pure nieuwsgierigheid was of uit noodzaak: een dating-app. Tinder, Happn, Mint, noem maar op. Ze bieden ieder op hun eigen manier datgeen waar ik naar op zoek ben of was.

Het matchen gaat vrij makkelijk, maar daarna begint de ellende pas. Wie stuurt het eerste berichtje? Hoe schrijf ik de ‘perfecte’ openingszin zonder dat die te cliché, te fout, te saai of juist te creepy is? Was de match wel bewust of heeft ze mij per ongeluk naar rechts geveegd?

Allemaal vragen waar ik het vandaag niet over ga hebben. Want ik ben nog aan het bijkomen van mijn laatste date.

De lunchpauze begon en ik ging zoals ik elke dag doe een lekker broodje halen bij mijn vrienden van Backwerk. Een bagel carpaccio en een Red Bull. Er stond een aardige rij en ik was afgeleid door een nieuwsberichtje, dus ik had geen aandacht voor wat er voor me gebeurde.

‘Carpaccio, Red Bull: dat is dan vijf euro vijftig alstublieft’, zei een vriendelijke, vrouwelijke stem. Ik keek op en de tijd stond even stil. Hier had ik me nog helemaal niet op ingesteld. Ineens stond ze daar: Denise van … Tinder.

In shock en met blozende wangen staarden we elkaar aan. ‘P-p-pinnen?’, vroeg ze. Ik wilde de rij niet ophouden en rekende gauw af. Waarop ze scherp opmerkte dat dit wel de kortste date was die ze ooit had gehad. En dat de volgende date best wat langer mocht duren dan twee minuten.

We zijn er lekker met z’n allen op los aan het swipen en houden er totaal geen rekening mee dat de match die misschien wel dagen op jouw berichtje aan het wachten is, plotseling voor je neus kan staan. Om je heen kijken dus, in plaats van op je scherm. Je kunt er misschien nog een leuke date aan overhouden.

Volg ons op Instagram

Wil je op donderdag (rond lunchtijd) het heetste nieuws van afgelopen week in je mailbox ontvangen? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.