Kamiel Scholten is derdejaars student fotografie aan de Willem de Kooning Academie. ‘Het eerste jaar heb ik niet gehaald omdat ik toen nog in die commerciële way of thinking van de concertfotografie zat. Ik maakte foto’s zonder er al teveel bij na te denken. Hier op school draait het veel meer om het proces dat voorafgaat aan de foto.’

‘Het derde jaar van de opleiding is een beetje ingewikkeld. We doen meerdere projecten waaronder het opzetten van een symposium. Hierdoor worden dingen als logistiek en financiën opeens belangrijk en staat het fotograferen een beetje on hold. Het is veel onderzoek en regelwerk en dat ligt mij niet echt. Ik moet even mijn draai weer zien te vinden.

‘Voordat ik met de opleiding begon werkte ik al zes jaar als fotograaf. Ik was denk ik dertien toen ik mijn cameraatje een keer meenam naar een gratis festival in Delft. Daar trad een van mijn favoriete bands op: Chef’Special. Naderhand gooide ik de foto’s op Facebook en meteen de volgende dag had de zanger een van mijn foto’s als profielfoto ingesteld. Ik was helemaal over the moon en heb toen de manager gemaild dat ik nog wel meer foto’s voor ze had.

‘Ik stelde voor dat ze de foto’s wel mochten hebben, maar dat ik dan wel graag mee wilde naar een volgend optreden’

‘Ik stelde voor dat ze de foto’s wel mochten hebben, maar dat ik dan wel graag mee wilde naar een volgend optreden. Dat was goed en uiteindelijk heb ik zo’n vier à vijf jaar voor ze gewerkt. Ik ging mee naar festivals en daar kon ik meteen ook foto’s maken van andere bands. Bij hen haalde ik hetzelfde trucje uit: ze mochten mijn foto’s op Facebook zetten in ruil voor een perskaart voor het volgende festival. Zo heb ik twee jaar lang bijna alleen maar gratis gewerkt. Omdat het een klein wereldje is werd ik op een gegeven moment vanzelf gevraagd voor betaalde klussen. Zo kon ik een portfolio opbouwen en langzamerhand wat geld verdienen met mijn werk.

‘Ik had best wel geluk: Chef’Special groeide en kreeg Jett Rebel als voorprogramma. Met Jett Rebel gebeurde hetzelfde en ook hem mocht ik fotograferen. Ik heb inmiddels iets van zestig shows gedaan van Chef’Special en iets van vijftig met Jett Rebel. Nu doe ik dit werk wat minder want het werd een beetje een trucje en dan wordt het een beetje saai. Tijdens concerten mag je vaak alleen de eerste drie nummers fotograferen, het gaat allemaal heel snel en je moet meteen de foto’s aanleveren. Je schiet tweeduizend foto’s binnen een kwartiertje en dan hoop je dat er vijf goede tussen zitten om op te sturen. Daar zit je dan soms uren voor in de trein.

‘Ik zou het nog wel willen doen maar dan zou ik echt met de artiesten mee willen op tour door bijvoorbeeld Europa. Documentairefotografie en tussendoor portretjes schieten. De liveoptredens zijn dan gewoon een onderdeel van dat alles. Ik zou dan het liefst nieuwe punk- en hardrockbandjes volgen zoals Fontaines D.C., Idles en Black Midi. Bands die allemaal een lijpe show hebben met van die gasten die mafketels on stage zijn en schatjes ernaast. Dat vind ik vet.

Mijn stijl kenmerkt zich nu vooral door een soort rust of eenvoud. En soms zit er iets grappigs of raars in, maar dan wel op een esthetische manier.

‘Mijn werk is in de loop der tijd wel veranderd. Sinds ik op de academie zit fotografeer ik eigenlijk vooral nog analoog. Omdat deze manier van werken duurder en langzamer is werd ik gedwongen om beter na te denken. Op je beeldscherm zie je meteen wat werkt en wat niet, met analoge fotografie moet je het wel iets nauwer nemen met de instellingen en compositie. Dat vind ik heel erg fijn, mijn foto’s zijn daardoor minder snapshots geworden. Mijn stijl kenmerkt zich nu vooral door een soort rust of eenvoud. En soms zit er iets grappigs of raars in, maar dan wel op een esthetische manier.

‘Het eerste jaar van de opleiding heb ik niet gehaald omdat ik toen nog in die commerciële way of thinking van de concertfotografie zat. Ik maakte foto’s zonder er al te veel bij na te denken en hoefde ook nooit uit te leggen waarom ik een de artiest in een bepaalde hoek had geplaatst. Hier op school is dat wel belangrijk; het draait veel meer om het proces dat voorafgaat aan de foto. Daar moest ik erg aan wennen en daardoor heb ik in het eerste jaar volgens mij niet eens 20 studiepunten gehaald.

‘Ik leerde op een conceptuele manier werken en dat kende ik nog niet echt. Ik was in het begin ook niet echt overtuigd maar nu denk ik dat het veel kan toevoegen als je er niet naar streeft om in een keer het eindproduct aan te leveren. Het is goed om te experimenteren en om feedback te vragen zodat je kunt bouwen aan het eindresultaat. Dat is met concertfotografie niet mogelijk; je kan niet teruggaan om opnieuw een foto te nemen. Als je aan een project van twee maanden werkt dan heb je wel de ruimte om het next level te krijgen. Dat is denk ik het belangrijkste wat ik tot nu toe heb geleerd.’

Check Kamiels’ werk op Instagram

Tekst en foto: Wietse Pottjewijd

Volg ons op Instagram